Σελίδες

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Το δίλημμα της Γερμανίας.



Οι Γερμανοί πολίτες υπόκεινται καθημερινά σε πλύση εγκεφάλου. Το ερώτημα που τίθεται καθημερινά από Γερμανούς δημοσιογράφους σε online, τηλεφωνικές, ακόμη και σε “ζωντανές” δημοσκοπήσεις, που απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους, που σχολιάζεται από τους πολιτικούς τους σε κάθε ευκαιρία, είναι ένα: “Πόσο ακόμη θα πληρώνουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι για την Ελλάδα”;

Οι απαντήσεις που δίνονται – με τον τρόπο που διατυπώνονται οι ερωτήσεις - είναι περισσότερο από αυτονόητες και ως εκ τούτου κατανοητές. Και σ’ εμένα αν έκαναν παρόμοια ερώτηση και δεν είχα φροντίσει να πληροφορηθώ για τις ρίζες, τα αίτια και το μέγεθος του προβλήματος, θα απαντούσα με τον ίδιο τρόπο. Αν π.χ. με ρωτούσαν «πως αισθάνεστε που η κυβέρνηση σας φορολογεί περισσότερο, μειώνοντας κι άλλο το εισόδημά σας, αφαιρώντας χρήματα από τον οικογενειακό σας προϋπολογισμό και το μέλλον των παιδιών σας, μη επενδύοντας στην παραγωγή, στέλνοντας δισεκατομμύρια σε χώρες με άκρως επισφαλείς οικονομίες, που σπατάλησαν σε γλέντια τα χρήματα που προορίζονταν για ανάπτυξη, θα απαντούσα «δεν μας χεζ.., δεν δίνω μία».

Το θέμα όμως δεν είναι η ερώτηση, ούτε ποιος την κάνει, ούτε ο αποδέκτης της. Το θέμα είναι η κατανόηση του προβλήματος και η σχετική ρητορική που αναπτύσσεται να εδράζεται στην αλήθεια και στα πραγματικά στοιχεία που από αυτήν απορρέουν. Είναι λοιπόν τα πράγματα έτσι; Ή μήπως οι «φίλοι» μας Γερμανοί και οι εγχώριοι υπάλληλοι τους και υπάλληλοι των αγορών, μας δουλεύουν ψιλό γαζί;

Ισχύει το δεύτερο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Το ερώτημα είναι και παραπλανητικό και κάλπικο. Ποτέ κανένας Γερμανός δεν πλήρωσε για την Ελλάδα και για κανέναν Έλληνα. Ακόμη και τις πολεμικές αποζημιώσεις μας τις οφείλουν. Ούτε αυτές δεν φρόντισαν να τακτοποιήσουν, όπως έκανε σε άλλες χώρες η ναζιστική Γερμανία. 

Τα πραγματικά στοιχεία φανερώνουν το ακριβώς αντίθετο. Ο Φόλκερ Χελμάγερ, επικεφαλής των αναλυτών της Bremer Landesbank, υποστήριξε σε συνέντευξή του στη Deutsche Welle ότι ο γερμανικός λαός δεν έχει πληρώσει για τον ελληνικό ούτε σεντ !!!

Αντιθέτως, η Γερμανία έχει επωφεληθεί όσο καμία άλλη χώρα από την ευρωκρίση καθώς της έχει αποφέρει μέχρι στιγμής περί τα 20 δις ευρώ:
“Πολλοί συνάδελφοί μου υποστηρίζουν ότι η Γερμανία πληρώνει το λογαριασμό της ευρωζώνης. Καμία άλλη θέση δεν απέχει τους τελευταίους 18 μήνες τόσο από την πραγματικότητα όσο αυτή. Γεγονός είναι ότι μέσω των εγγυήσεων που προσφέρει η Γερμανία για τις χώρες της ευρωκρίσης, κερδίζει ετησίως 2 % σε τόκους το οποίο μεταφράζεται σε 700 εκατομ. ευρώ τους τελευταίους 18 μήνες.
Αυτό όμως δεν είναι το καίριο σημείο. Λόγω της αδυναμίας των υπερχρεωμένων χωρών, η γερμανική αγορά κεφαλαίου έχει ένα μπόνους που δεν οφείλεται στις δικές της ενέργειες, αλλά είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας των άλλων χωρών.
Έχουμε ένα πλεονέκτημα στην αναχρηματοδότηση της τάξης του 1 με 1,5 %. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι έχουν περάσει από τότε 18 μήνες και σε συνάρτηση με τις εκδόσεις νέων ομολόγων από τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα σε μια διάρκεια ωρίμανσης 5 έως 30 ετών τότε, το όφελος για τους γερμανούς φορολογούμενους ανέρχεται συνολικά στα 18 δις ευρώ”.
Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί, σύμφωνα με τον ειδικό, ότι τα χαμηλά επιτόκια ευνοούν την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας που έχει οδηγήσει σε αύξηση των φορολογικών εσόδων.
Επιπλέον η κατάσταση αυτή έχει επιφέρει αύξηση της απασχόλησης στη Γερμανία που με τη σειρά του επέφερε μείωση των κοινωνικών δαπανών.
Έτσι το συνολικό όφελος για τους Γερμανούς ξεπερνά τα 20 δις ευρώ.

Σκάνδαλο οι υπολογισμοί του Ifo;

Ο κ. Χελμάγερ στρέφει τα βέλη του εναντίον του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου, χαρακτηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ανακριβή και αναξιόπιστα τα εφιαλτικά σενάρια και τις εκτιμήσεις που συχνά παρουσιάζει για τη βοήθεια προς την Ελλάδα και το κόστος για τη Γερμανία.
“Έχουν υπολογίσει για παράδειγμα ότι το ευρωομολόγο θα αύξανε το κόστος δανεισμού της Γερμανίας κατά 25 δις ετησίως. Ο υπολογισμός αυτός είναι ανεπίτρεπτος καθώς γίνεται στη βάση ακραίων δεδομένων που είναι αποτέλεσμα μια τεχνητής κατάστασης λόγω της κρίσης στις υπερχρεωμένες χώρες. Από επιστημονικής απόψεως αυτό είναι απαράδεκτο και θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και σκάνδαλο να δίνεις τέτοιους υπολογισμούς στη δημοσιότητα.

Οι αλήθειες (που δεν μαθαίνουν οι Γερμανοί πολίτες) δεν σταματούν εδώ. Διαβάζω:

"Η Γερμανία κέρδισε από την κρίση και πρέπει να πληρώσει"
Η Γερμανία ήταν η μεγάλη κερδισμένη της ευρωζώνης και τώρα πρέπει να πληρώσει το μεγαλύτερο μερίδιο του κόστους για τη διάσωση του κοινού νομίσματος, υποστηρίζει ο αρθρογράφος των Financial Times, ζητώντας από τους Γερμανούς να ξεχάσουν τους μύθους για εργατικούς βόρειους και κάποιους νότιους που απλά απολαμβάνουν χωρίς κόπο...
Ο βασικός μύθος που αναπαράχθηκε στις απαρχές της κρίσης ήταν ότι ο ευρωπαϊκός Νότος και κυρίως το νοτιοανανοτολικό άκρο της Ευρώπης απαρτίζεται από τεμπέληδες οι οποίοι σπαταλούν τα χρήματα των εργασιομανών εταίρων του Βορρά.
Αυτός ο μύθος πρέπει να αποδομηθεί, διαπιστώνουν οι Financial Times...
Ο αρθογράφος Σεμπάστιαν Μάλαμπι τονίζει ότι οι Γερμανοί πρέπει πλέον να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη διάσωση του κοινού νομίσματος (και του ευρωπαϊκού εποικοδομήματος) τις οποίες απέφυγαν επιμελώς μέχρι σήμερα «άλλοτε επιβάλλοντας καταστροφική λιτότητα σε πτωχευμένες οικονομίες, άλλοτε καλώντας το ΔΝΤ και άλλοτε προσπαθώντας να πετάξει το μπαλάκι στην Κίνα».
Το σκεπτικό του αρθρογράφου στηρίζεται στη διαπίστωση ότι το ευρώ υπήρξε ένα νόμισμα αρκετά «σκληρό» για το Νότο το οποίο στέρησε με διάφορους τρόπους κεφάλαια αλλά και πόντους ανταγωνιστικότητας από την περιφέρεια μεταφέροντας αυτά στο Βορρά και συγκεκριμένα στη Γερμανία.
Αν η Γερμανία εξακολουθούσε να έχει δικό της νόμισμα αυτό θα είχε την «τύχη» του ελβετικού φράγκου το οποίο ανατιμήθηκε τα τελευταία χρόνια. Η εξέλιξη αυτή θα στερούσε από τη Γερμανία πολύτιμη πελατεία για τα εξαγώγιμα προϊόντα της.
Επιπλέον η αντιπληθωριστική «εμμονή» της ΕΚΤ δεν ήταν και τόσο ωφέλιμη για την περιφέρεια καθώς δημιούργησε φούσκες (πχ. Ιρλανδία και Ισπανία) αλλά ταυτόχρονα ωφέλησε τη Γερμανία.
«Η νομισματική πολιτική ήταν πολύ γερμανική» σημειώνεται χαρακτηριστικά.
«Η Γερμανία μπορεί να χρηματοδοτεί το Νότο μέσω των περιφερειακών προγραμμάτων και του μηχανισμού διάσωσης, αλλά αντλεί κέρδη μέσω εμπορικών και νομισματικών διόδων» συμπεραίνουν οι Financial Times.
«Και μόνο όταν οι Γερμανοί αποδεχτούν αυτή την αλήθεια θα μπορούν να ενισχύσουν τη επιθυμία διάσωσης του ευρώ» καταλήγει το άρθρο.

Πολύ γρήγορα θα υποχρεωθεί η Γερμανία να στηρίξει το ευρώ. Αυτή τη φορά στ’ αλήθεια, όχι στα χαρτιά. Ας μη μας κοροϊδεύουν. Η στρεβλή οικονομική πορεία που ακολουθήθηκε από την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες, όχι μόνο ήταν εις γνώσιν Γερμανών, Γάλλων, Ολλανδών, Αυστριακών, Λουξεμβουργιανών και Φιλανδών (οι χώρες που παριστάνουν το μπαμπούλα στους υπόλοιπους …αμαρτωλούς), αλλά λειτούργησε κατόπιν σχεδίου τους.
Δεν είναι δυνατόν να υπογράφεις το 1992 τη συνθήκη του  Μάαστριχτ και επί μια εικοσαετία να μη φροντίζεις να παρακολουθείς και να ενημερώνεσαι αν και κατά πόσο ισχύουν τα συμφωνηθέντα από όλους!
Δεν είναι δυνατόν από τη μια στιγμή στην άλλη να αυτοπροσδιορίζεσαι ως ο τοποτηρητής των συμφωνηθέντων, ο θεματοφύλακας της τάξης και ο υπεύθυνος της δημοσιονομικής προσαρμογής των υπολοίπων …άτακτων μαθητών, όταν επί μια εικοσαετία απολάμβανες τα μέγιστα από το δημοσιονομικό τους εκτροχιασμό.
Η Γερμανία είναι αυτή που κέρδισε όλα τα προηγούμενα χρόνια από τη σημερινή φτώχεια των υπολοίπων. Όχι επειδή απλά είχε αυστηρό έλεγχο στα οικονομικά της, αλλά επειδή τους έβαλε (φυσικά και με τη δική τους ευθύνη) σε ένα ατελείωτο τούνελ να καταναλώνουν ασύστολα αυτά που παρήγαγε. Το “θαύμα” της γερμανικής οικονομίας είναι δημιούργημα των «απείθαρχων» κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως των Γερμανών.
Προχθές η «πανίσχυρη» Γερμανία βγήκε στις αγορές επιδιώκοντας να αντλήσει 6 δισ. ευρώ σε δημοπρασία 10ετών ομολόγων. Κατάφερε να αντλήσει κάτι παραπάνω από τα μισά (3,644 δισ.). Ποιος; Η Γερμανία!
Τα καμπανάκια έγιναν καμπάνες και άρχισαν να χτυπάνε. Τα ψέματα τέλειωσαν…

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Κι εγώ που θα παρκάρω;



Άκουγα σήμερα σε μεσημεριανή ραδιοφωνική εκπομπή για το πρώην κτίριο της καπνοβιομηχανίας “Γ. Α. ΚΕΡΑΝΗΣ ΑΕ”  και δεν πίστευα στα αυτιά μου. 

Πολύ γρήγορα συνήλθα. Ελάχιστες στιγμές αργότερα συνειδητοποίησα ότι στη χώρα της ξεχαρβάλωσης των πάντων, όλα είναι πιθανά και το ρήμα «αποκλείεται» απλά δεν υπάρχει.
Έκανα μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και διαπίστωσα ότι το θέμα της ραδιοφωνικής εκπομπής βασίστηκε στο χθεσινό δημοσίευμα των «Νέων». Στο συγκεκριμένο κτίριο λοιπόν που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Θηβών, έπειτα από πρόταση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου, αναμένεται άμεσα (;) να μεταστεγαστεί το υπουργείο Οικονομικών με τους 2.300 υπαλλήλους του !

Μια μικρή αναδρομή:
Το κτίριο βρίσκεται σε οικόπεδο επιφάνειας 15.766,59 τ.μ. και έχει δομημένη επιφάνεια 32.766,59 τ.μ. Αγοράστηκε πριν από 13 χρόνια αντί του ποσού των 11,9 δισ. δραχμών (35 εκατ ευρώ). Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είχε ανακοινώσει ότι σε 18 μήνες το κτίριο θα ανακατασκευαζόταν προκειμένου να στεγάσει τις υπηρεσίες του υπουργείου. Η ανακατασκευή του κτιρίου, για να γίνει λειτουργικό, στοίχισε 50 εκατ. ευρώ. Δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ! Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Γιατί;

Το 1998 οι υπάλληλοι του ΥΠΕΧΩΔΕ αντέδρασαν (!!!) στην προαναγγελία μεταφοράς των υπηρεσιών του Υπουργείου στο συγκεκριμένο κτίριο. Το Υπουργείο δεν μεταφέρθηκε.

Το 2004 ήρθε η σειρά των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού να αντιδράσουν. Το Υπουργείο Πολιτισμού δεν μεταφέρθηκε.

Το Μάρτιο του 2011 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης, δήλωσε στη Βουλή ότι εξετάζεται η δυνατότητα μεταφοράς των υπηρεσιών του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων καθώς και των Διοικητικών Υπηρεσιών του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στο κτίριο της πρώην καπνοβιομηχανίας. Ούτε και αυτό το Υπουργείο μεταφέρθηκε.

Σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν τη μεταφορά των υπηρεσιών του Υπουργείου στο οποίο εργάζονται και …τους πέρασε. Αμ πως!

Οι εργαζόμενοι του Υπουργείου Οικονομικών που αντιδρούν σήμερα, έχουν τους λόγους τους. Θαυμάστε τους: ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπουργείου Οικονομικών, Τάσος Ντούμας, δήλωσε ότι «η βασικότερη ένστασή μας έχει να κάνει με τις συγκοινωνίες. Δεν υπάρχει κανένα συγκοινωνιακό μέσο που να εξυπηρετεί, οι δε θέσεις στάθμευσης στο κτίριο είναι περίπου 500 και οι υπάλληλοι που θα μεταφερθούν 2.300. Πώς θα πηγαίνουμε στη δουλειά μας και πώς θα εξυπηρετούνται οι πολίτες;».

Μάλιστα. Πρέπει να εξασφαλίσουμε θέσεις πάρκιν στους εργαζόμενους, ειδεμή  μεταφορά δεν έχει! Τα ενοίκια που πληρώνει σήμερα το Υπουργείο Οικονομικών για να στεγάζει τις υπηρεσίες του ανέρχονται στα 7 εκατ. ευρώ το μήνα. Ευτελές ποσό αν αναλογιστούμε ότι οι εργαζόμενοι δεν θα βρίσκουν να παρκάρουν!


Υ.Γ. Είμαι κι εγώ εργαζόμενος. Δεν είμαι διοίκηση κανενός υπαλλήλου, δεν υπήρξα ποτέ αφεντικό κανενός εργαζόμενου. Η θέση μου επομένως θα έπρεπε να είναι στο πλευρό των εργαζομένων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Υπερασπίζομαι τους εργαζόμενους. Όχι τους μαλάκες!

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Έλληνας βουλευτής: Tο καλύτερο « επάγγελμα» της Ευρώπης



Στην Ελλάδα της δημοσιονομικής ισοπέδωσης, οι Έλληνες βουλευτές εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα «χρυσά» προνόμια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού της Βουλής για το 2012, η μείωση του καθαρού ποσού που θα λάβει κάθε βουλευτής στο χέρι σε σχέση με το 2011 ανέρχεται σε μόλις 500 ευρώ το πολύ!
Συγκεκριμένα, από τα 6.500 ευρώ καθαρά που κατά μέσο όρο λάμβανε κάθε βουλευτής το περασμένο έτος, την νέα χρονιά το ποσό θα διαμορφωθεί στα 6.000 ευρώ.
Μάλιστα, στο παραπάνω ποσό έχει υπολογιστεί και η παρακράτηση μιας βουλευτικής αποζημίωσης, η οποία αν και έχει πριν από αρκετούς μήνες (...αποφασισθεί) ακόμα δεν έχει παρακρατηθεί.

Την στιγμή δηλαδή οι επιστημονικές προβλέψεις μιλούν για πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους, οι οποίοι προέρχονται αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι υφίστανται δραματικές περικοπές που φτάνουν έως και 50%, οι βουλευτές συμμετέχουν στην οικονομική εξυγίανση των δημόσιων ταμείων μειώνοντας τον μισθό τους κατά 7.8%!
Βέβαια, υπάρχει και αντίλογος. Οι ίδιοι οι βουλευτές δηλαδή που λένε ότι «δεν βγαίνουν» καθώς οι δαπάνες για συντήρηση 2 γραφείων, ταξίδια και λοιπές εκδηλώσεις ξεπερνούν το προβλεπόμενο ποσό.
Η απάντηση όμως είναι απλή και βγαίνει αυθόρμητα από κάθε πολίτη : «άλλο να μην μπορεί να πληρώσεις τις έξτρα εκδηλώσεις και τα σουαρέ και άλλο να αντιμετωπίζεις βιοποριστικό πρόβλημα».
Να σημειωθεί ότι πέραν των χρημάτων που λαμβάνει κάθε βουλευτής στο χέρι, υπάρχουν και αρκετά κονδύλια που καταβάλλονται προκειμένου να πληρωθούν «κρυφά» βουλευτικά προνόμια.

Αναλυτικά, για το 2012 προβλέπονται:
- Αντιμισθία συνεργατών βουλευτών 12.786.600 ευρώ
Πρόκειται για τον έναν επιστημονικό συνεργάτη που δικαιούται να έχει κάθε βουλευτής. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος όμως πληρώνεται απ ευθείας από το ταμείο της βουλής. Επιπροσθέτως, κάθε βουλευτής έχει και 2 μετακλητούς υπαλλήλους οι οποίοι πληρώνονται από τις υπηρεσίες τους, όμως, οι υπερωρίες πληρώνονται και αυτές από την βουλή.

- Δαπάνες χρηματοδοτικής μίσθωσης 3.800.000 ευρώ
Ως γνωστόν, οι βουλευτές δικαιούνται ένα αυτοκίνητο το οποίο τους το παρέχει η Βουλή.

- Λοιπές μισθώσεις 3.800.000 ευρώ
Ο συγκεκριμένος κωδικός έχει να κάνει με την διαμονή των βουλευτών περιφέρειας σε ξενοδοχεία της Αθήνας. Συγκεκριμένα, η Βουλή έχει συμφωνίες με 3-4 μεγάλα ξενοδοχεία της πρωτεύουσας προκειμένου να φιλοξενούνται οι εθνοπατέρες.

- Δαπάνες κινητής τηλεφωνίας 650.000 ευρώ
Δωρεάν συσκευή και κυρίως «τσάμπα» τηλέφωνα για τους βουλευτές. Ποιος πληρώνει; Ο έλληνας φορολογούμενος.

Πηγή: newsbomb.gr

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η ξιπασιά της εξωτερικής εμφάνισης - Μια απίστευτη ιστορία


Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι, με το σύζυγό της ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard. Δεν είχαν ραντεβού. Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.
"Θα θέλαμε να δούμε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.
"Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα" απάντησε η γραμματέας κοφτά.
"Θα περιμένουμε" απήντησε η γυναίκα.
Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν και θα φύγουν.
Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα.
"Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν" του είπε!
Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και .......έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. Ο πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό.
Η γυναίκα του είπε "Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο σκοτώθηκε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου."
Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε.
"Κυρία μου" απάντησε με αναίδεια "δεν μπορούμε να βάζουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο."
"Όχι" απάντησε γρήγορα η γυναίκα, "δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρίσουμε ένα κτίριο στο Harvard."
Ο πρόεδρος γύρισε τα μάτια του. Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και φώναξε: "Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια σε κτίρια εδώ στο Harvard."
Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε χαιρέκακα. Ίσως ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:
"Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;"
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε από σύγχυση.
Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιου τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει. 

Πηγή: pinnokio.gr