Σελίδες

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Έκθεση: Που πήγα διακοπές


Κάθε καλοκαίρι πηγαίνουμε στο χοριό της μαμάς και περνάμε χάλια γιατί το έχουμε βαρεθεί και ο μπαμπάς γκρηνιάζει και για το χοριό και για τη πεθερά του που δεν την θέλει λέει ούτε ζωγραφιστή. 

Πάντως ζωγραφιά με τη γιαγιά δεν θημάμαι να είχαμε ποτέ. Έχουμε μόνο κάτι φοτογραφίες από το γάμο τους που η γιαγιά έχει ένα Χ μεγάλο και κόκκινο στη μούρη. Από πέρσυ ο μπαμπάς είχε πει στη μαμά ότι την επόμενη φορά θα πάμε στο δικό του χοριό που είναι καλύτερο και δεν θα βλέπει την κάργια. Δεν ξέρω ποια λέει και δε μου λένε.

Το χοριό του μπαμπά είναι στην ορεινή κάτι. Δεν θυμάμαι πως τοπανε εκείνο το πρωί γιατί φωνάζανε και οι δύο και δεν με αφήνανε να ακούσω τι λέγανε οι πάουερ ρέιντζερς.
Ο μπαμπάς πήρε το αυτοκίνητο του θείου γιατί από το δικό μας μας πήρανε τις πηνακίδες (ποιος κλέβει πηνακίδες ήθελα ναξερα!), πήρε και το κυνονικό διαμέρισμα που του έδωσαν εκείνοι οι καλοί ανθρώποι μαζί με το ταμίο ανεργείας, έβαλε βενζίνη και φύγαμε για το κατσικοχώρι που λέει η μαμά όταν ο μπαμπάς λείπει.

Μετά από μερικές ώρες μες τον ήλιο και μπόλικες στάσεις για να κάνει εμετό η μαμά μου φτάσαμε επιτέλους στο χοριό με τις κατσίκες. Κατσίκες δεν είδα, μόνο κάτι κότες πετάγονταν κακαρίζοντας δεξιά αριστερά. Πολλές κότες. Εμείς αγκαλιές και φιλιά με τον παππού και τη γιαγιά, η μαμά κάπου παραπέρα άφηνε κάτι τελευταία. Με τις κότες.

Αν αυτό που πέρασα φέτος είναι καλοκαίρι εμένα κυρία να μου γράψεις. Τις μισές μέρες έβρεχε και το βράδι έκανε ψόφο. Αν δεν σκεπαζόσουν τη νύχτα με κουβέρτα ξύπναγες το πρωί σε διάφορα σχήματα. Η μαμά συνέχια παραπονιόταν για τον καιρό και έλεγε τι θέλαμε να έρθουμε και καλίτερα να καθόμασταν στα αβγά μας. Πήρα κι εγώ μερικά από το κοτέτσι και έκατσα πάνω τους να δω αν θα αλλάξει ο καιρός. Τελικά το παντελόνι μου πήγε για πλίσιμο και εγώ έφαγα μερικές ώσπου να καταλάβω ότι στα αβγά λέει δεν καθόμαστε. 

Το χοριό του μπαμπά είναι ωραίο όταν δεν βρέχει γιατί άμα βρέχει ωραίο είναι και το σπίτι μου. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι που έχει παντού φράχτες γιατί έπεσα μια μέρα και έφαγα τα μούτρα μου. Ο παππούς για να πηγαίνει στο καφενείο είχε φτιάκσει το ποδήλατο που είχε ο μπαμπάς μικρός. Μόνο που δεν είχε φρένα και όταν ήθελε να σταματήσει κατέβαινε και πήγενε λίγο τρέχοντας. Το πήρα κι εγώ μια μέρα κρηφά να πάω βόλτα. Δεν ηπολόγισα όμως σωστά πόσο πίσω να κατέβω και με βρήκαν πάνω σε ένα πεσμένο φράχτη με μια κότα από κάτω να σκούζει.
Τι σκούζεις μωρή, για σένα ήρθα; της είπα αλλά αυτή δεν σταμάταγε. O κόκορας με κίταγε και ποιος ξέρει τι έβαζε με το μυαλό του.

Στο χοριό όλοι ενδιαφέρονταν πολύ για μένα. Ούτε θυμάμαι πόσες φορές απάντησα στο εσύ τίνος είσαι; Μια μέρα είπα σε μια γιαγιά που με ρότησε ότι είμαι ο πατέρας του Γιωργάκη από δέφτερο γάμο και έμεινε στη μέση του δρόμου να με κοιτάει και της πέσανε και οι τσάντες. Σκεφτόταν αν άκουσε καλά ή αν είμαι εγώ καλά. Καλά που δεν με ξαναρώτησε γιατί θα της έλεγα κιάλλα.

Πολλά πράματα δεν έχει να κάνεις στο χοριό του μπαμπά μου. Δεν έχει θάλασα, ούτε πλατεία με κούνιες, ούτε τηλεόραση. Μόνο κότες. Πολλές κότες. Δηλαδή τηλεόραση έχει αλλά παίζει μόνο νεριτ γιατί δεν έχουνε ντίτζια. Κανένας όμως! Και έτσι πήγαινα σινέχεια στο ποταμάκι που είναι στο δάσος για πσάρεμα με τον Γιαννάκη και τον Παναγιώτη. Αφτοί πσάρεβαν, εγώ δεν είχα καλάμι και πέταγα πέτρες. Τίποτα δεν πέτιχα!

Ο μπαμπάς ήταν όλη μέρα στο καφενίο και μίλαγε με τους άλλους για πωλιτικά. Μπαγιάτικα πράματα λέγανε γιατί κανένας δεν είθελε να ακούσει τους παπαγάλους της νεριτ και την είχανε κλιστή. Την ανοίγανε μόνο για το μουντιάλ και την εθνική μας. Άκουσα και κάτι γαλλικά από το μπαμπά μου και τους άλλους όταν χάσαμε το πεναλτι αλλά περισσοτερο φέτος άκουσα γερμανικά.

Είχε έρθει ένας δίμετρος γερμαναράς με τη γυναίκα του και ένα πιτσιρίκι. Όλη μέρα κικλοφόραγαν αφτός κι ο γιός του με πέδιλο και κάλτσα. Και με τις σαγιονάρες κάλτσες φοράνε, το ξέρετε; Αφτοί θα βάζουν άσπρη κάλτσα και με βατραχοπέδιλο.
Ο μπόμπιρας είχε κάτι ξανθά μαλιά σχεδόν άσπρα.
(Αφτουνού άμα γεράσει θα του μαβρίσουν; Ξέρει κανείς;)
Τελοσπάντων, γιαφτά τα μαλιά τον είχε ερωτεφτεί η αδερφή μου. Τούριχνε ένα κεφάλι αλλά της άρεσε το μαλί.
Γυναίκες!
Ένα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε είπε του μπαμπά ότι ήθελε να μάθει γερμανικά και να πάει στη γερμανία να τον βρει. Ο μπαμπάς μου στραβοκατάπιε και την αγριοκοίταξε σα να του ζήτησε να της γράψει την ακρόπολη.

Το βράδι που κέρδησε η γερμανία τη βραζιλία ο δίμετρος πεταγόταν σινέχεια από την καρέκλα και έλεγε κάτι παράξενα. Όταν τέλιωσε το παιχνίδι παράγγειλε και μια ολόκληρη μπύρα. Πρώτη φορά ε. Την είπιε μόνος του ενώ τραγούδαγε κάτι δικά του παράξενα.
Πάλι καλά που έχουμε και τουρισμό φέτος που είπε και ο κίριος σαμαράς (όχι αφτός που βάζει γκολ στους ξένους, ο άλλος που τα βάζει σεμάς) και μπόρεσε ο κυρ Παντελής να πάρει ένα ολόκλιρο δίεβρο από τον ψηλέα. Στον τελικό με την αργεντινή είχαν φύγει, αλλιώς μπορεί να έπαιρνε ακόμη ένα.

Έτσι πέρασα φέτος το καλοκαίρι. Με κότες (πολλές κότες), ποδήλατο μέχρι που το χάλασα, γερμανούς, γριές και πσάρεμα με πέτρες. Και πολλές κότες. Ωχ αυτό το είπα.



Την έκθεση την έγραψα στο σπίτι για τη μαμά. Μου είπε ότι από πέρσυ διορθόθηκα πολύ στην οθρο θροο ορθρο στο γράψιμο αλλά αφτό δεν είναι έκθεση και την έσκισε και μούδωσε να διαβάζω ένα βιβλίο με εκθέσεις.
Εγώ όμως την είχα γράψει δυο φορές για να σας τη δήξω.
Άντε και καλή χρονιά παιδιά.
(Πολύ ενδιαφέρον αφτό το βιβλίο με τις εκθέσεις. Το μουτζούρωσα όλο...)




28 σχόλια:

  1. Χαχαχα έχω κρατημένο το παιδικό μου ημερολόγιο και διαβάζω όλο τέτοια και γελάω. Γιατί πιστεύω πως οι φετινές διακοπές ήταν καλύτερες; Βουνό, κοτούλες, ποταμάκια, δροσιά. Τέλεια. Σοβαρά προβλήματα να μην υπήρχαν. Από τότε που πέθανε ο παππούς μας, δεν πολύ πηγαίνουμε στο χωριό και παραδόξως ενώ δεν είναι όμορφο χωριό, τώρα πια το νοσταλγώ. Και φυσικά όταν περνάω από εκεί για το καλό, πάντα με ρωτάνε όλοι ''Εσύ τίνος είσαι;''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο μεγαλώνουμε αντιλαμβανόμαστε ποια είναι αυτά που πραγματικά αξίζουν. Μικροί τα θεωρούμε αυτονόητα και τα προσπερνάμε, δίνοντας "αξία" σε άχρηστα και εφήμερα.
      Οι καλές διακοπές είναι αυτές που πέρασε καλά η ψυχή σου, όχι το μάτι σου.

      Διαγραφή
  2. Εύχομαι του χρόνου, το χοριό να έχει ντίτζια, τα φωνήεντα να βρουν το σωστό προορισμό τους κι ο γερμαναράς να παραγγέλνει κονιάκ και παξιμαδάκι. Και να τραγουδάνε οι άλλοι στο καφενείο, κι αυτός να τους ακούει και να μαβρίζει το μαλλί και η ψυχή του...
    Τα βατραχοπέδιλα με την καλτσούλα, είναι ομολογουμένως απ' τις πιο ωραίες στιγμές της ... έκθεσης!!!
    Πέτρο μου, μπορεί στην ορθογραφία να μην διέπρεψε η έκθεση, αλλά στις εικόνες και στο χιούμορ, παίρνεις άριστα! Με τώνο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί με πλυγώνεις βρε Μαρία, αφού από πέρσυ διορθόθηκα! Δεν θυμάσαι τι τραβήκσατε με την περσινή έκθεση;
      Ο γερμαναράς δεν θα αλλάκσει γιατί του έχουν πει ότι ο λαός τους είναι κάτι ιδιαίτερο και το έχει πιστέπσει.
      Βασικά, αυτοί την κάλτσα τη φοράνε στο κεφάλι.

      Διαγραφή
  3. Αυτό δεν ήταν έκθεση!
    Αυτό ήταν (τι κάθομαι και...) σκέφτομαι και γράφω!

    Πάντως, οι εικόνες και οι καταστάσεις μου φαίνοντια τόσο οικείες, ώστε άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως μου 'κλεψες το ημερολόγιο που έγραφα μικρός!
    Πάω αμέσως να ψάξω το συρτάρι.

    Ουφ! Ησύχασα!
    Μόλις θυμήθηκα ότι δεν κράταγα ημερολόγιο ποτέ.
    Μη μας πούνε και ντιντήδες...

    Μια απορία έχω μόνο, γιατί υπάρχει ένα (επιτηδευμένο πιθανότατα) μικρο κενό στην αφήγηση: με τον κόκορα πώς τα περάσατε τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για την ακρίβεια (ο Χριστός και η Παναϊα τι κάθομαι και) σκέφτομαι και γράφω είναι.
      Ημερολόγιο δεν κρατούσα ούτε εγώ, ακριβώς για να μη μας λένε ντιντήδες. Μόνο λεύκωμα είχα.

      Με τον κόκορα χαθήκαμε. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν πήρε.

      Διαγραφή
  4. Υπέροχο! χαχχαχαχαχα γέλασα με την ψυχή μου, και νοστάλγησα τα δικά μου "σκέφτομαι και γράφω", τρέχω για να τα ξεθάψω από το πατάρι.
    Αυτή η έκθεση είχε υπερβολική δόση από Πέτρο!!!!
    Και ευτυχώς διάβασα ανάρτηση δικιά σου με πολλά ορθογραφικά για να μην έχω σκασίλα αν μου ξεφεύγει και μενα που και που κανένα....χιχιχιχιχιι
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέψου να διαβάσεις και την περσινή έκθεση του μπόμπιρα. Η παρέα εδώ μέσα στραβώθηκε να βγάλει άκρη και τον κατσάδιασε.
      Γι' αφτό έκατσε και διάβασε (χωρίς φισικά κανένα αποτέλεσμα).

      Διαγραφή
  5. Φοβερό το χιούμορ σου! Κοίτα σύμπτωση που έχω και'γω ένα τέτοιο χωριό της μάνας χωρίς θάλασσα και ντιτζια.!
    Περιμένω τον απολογισμό της σεζόν απ'τα τουριστικά καταλύματα για να γελάσουμε με την ψυχή μας για τα παραμύθια που μας σέρβιρε ο δικό μας Σαμαράς περί τουριστικής ανάπτυξης!

    Του χρόνου που θα'χεις περάσει και τάξη
    ελπίζω να πας κανονικές διακοπές με θάλασσα και κουβαδάκια :))

    Τα θαλασσινά μου φιλιά στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε κι εγώ στο χωριό έχω αποκωδικοποιητή. Μόνο τη νερόβραστη και παντελώς άχρωμη Νέριτ πιάνει. Το πόσες φορές τις ημέρες των διακοπών είδα μουντιάλ (επανάληψη) δεν λέγεται!
      Μη περιμένεις κανέναν απολογισμό από τα κυβερνητικά καραγκιοζάκια. Τον έχουν φτιάξει πριν το Πάσχα και είτε έρχονταν 10.000 είτε 20.000.000 τουρίστες τα ίδια θα έλεγαν!
      Για μένα ο καλύτερος κριτής είναι τα μάτια μου. Μέχρι πρόπερσι δεν υπήρχε αδειανή ξαπλώστρα στη παραλία και εδώ και 2 χρόνια παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς να ενοχλείς κανέναν.
      Εκτός κι αν εννοούν τουρίστες κάτι τύπους που τα ακουμπάνε μόνο στα εισιτήρια (εφοπλιστές και αεροπορικές εταιρίες) και στους ξενοδόχους (αρχιλαμόγια φοροφυγάδες του κερατά οι περισσότεροι) και δεν αφήνουν φράγκο στις τοπικές κοινωνίες.
      Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι.

      Διαγραφή
  6. Δεν κατάλαβα τέκνο μου... έχεις κάτι με τις κότες;
    Μακάρι να είχα περάσει κι εγώ έτσι το καλοκαίρι μου!
    Κι ας ήταν κι ανορθόγραφο! αχαχα!
    Α ρε Πέτρο ! Α ρε Πέτρο!
    Σε ευχαριστώ για το γέλιο που έριξα! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ με τις κότες; Ποτέ! Νοστιμότατες.
      Ούτε φυσικά με τα κοκόρια. Μια χαρά είναι με το χοντρό το μακαρόνι!!!

      Διαγραφή
  7. Πόσες φορές μου έχουν βγει τα μάτια από τα ορθογραφικά! Άσε που κολλάω κι εγώ μετά κι αρχίζω και αναρωτιέμαι...
    Χείμαρρος σωστός!!!
    Απολαυστικός, πηγαίος, με τον παιδικό αυθορμητισμό πρωταγωνιστή!!!
    Εύγε, φανταστικέ μπόμπιρα!!!
    Το δημιουργικό ακυβέρνητο ον ξαναχτυπά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα βρε, αφού φαίτως διωρθόθεικα και αίκανα λοιγώτερα λάθι απώ πέρση!
      (Πολί με πλύγοσες, να το ξέρης!)

      Διαγραφή
  8. Με τούτα και με κοίνα, ακώμα να μας πυς που πείγες διακωπαις, ετσιιιιιιιι;;;;;;; Ασαι που ακωμα να απαντυσις σ ενα παιρσεινω μου σχώλιω!! Δεν σε σημφαίρυ μάλων ε; Ίσε και πολίιιιιιιιιιι κακώ πεδυ (!! Αχαχαχα!...η ανορθογραφία μου εδώ είναι το..."πεδυ" του μ@λ@κ@ !!) Αν με ακούση η μαμά μου να μειλάο έτσυ, τη-βά-ψα-μαι :)) Μάκια :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διακοπαίς πείγα στο…

      (πιο ίναι το περσυνό σχώλειο που δεν απάντισα; Για καθάρυσε τα τζάμηα)

      Και μη ξαναπείς μ@λ@κ@ τον μαλάκα. Τρομάζης τα παπακηα.

      Διαγραφή
    2. Αμάν, η επιστροφή της τσιριμπόμ...!!!
      Επιτέλους!!!!

      Διαγραφή
    3. Πετράκυ, άμα μπυς στο λινκ που μας παραθαιτυς, θα δης εννα σχωλιω που σου ηχα γραψι και δεν μου απαντισαις πωται! Ακομα ψαχνυς τειν απαντεισι μαλων! Φησεικω ινε :))) Παντος εγο θα παιρειμαιννο κη άλω!

      Βραι ση, ήχαις γεναίθλεια;;; ΧΡΟΝΕΙΑ ΠΩΛΑ ΧΑΡΑ ΜΟΥ! ΜΑΚΙΑ :))

      Γλαύκη, επιστροφή/αστραπή εν μέσω ημικρανίας μαμώτη μου :(((

      Διαγραφή
    4. Εφχαριστό γοια τις εφχαίς σου. Έχο σκωπό να τα αικατοστήσω (στο τίχο).
      Κοντέβω κιώλας!

      (Στο σχώλυο απάντεισα)

      Διαγραφή
  9. χαχαχαχα! Απολαυστικοτατη αναρτηση!
    κι εμενα μου λειπει το ορεινο χωριο μου, καθως εχω χρονια να παω, τι μου θυμισες τωρα!
    και του χρονου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και του χρόνου κοπέλα μου.
      Μακάρι να είχα κι εγώ κάποιο χωριό σε βουνό.
      Δε βαριέσαι, δόξα τω Θεώ να λέμε που έχουμε και κάπου να πηγαίνουμε.

      Διαγραφή
  10. Χαχα....θυμήθηκα και την περσινή έκθεση...τι γρήγορα περνάει ο καιρός!!
    Κρίμα που δεν ηπολόγισες σωστά και παρεξηγήθηκε η κότα...πάλι καλά που δεν έπεσες στον Γερμαναρά...θα πληρώναμε τη Γερμανία δέκα γενιές ακόμα, αφού θα είχαμε ξεχρεώσει δηλαδή τα πεσίματα των άλλων....
    Αλλά να μην πετύχεις ούτε ένα πσάρι?...θες προπόνηση...θα σου έδειχνα σε ποιους να προπονηθείς να πιάσουν τόπο και οι πετριές, αλλά θα μας πουν αναρχοάπλυτους και δεν το λέω!
    Και του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν περνάει λέει; Χθες είχα γενέθλια. Άστα!

      Λες να με πουν αναρχοάπλυτο οι αρχοντομαλάκες;;; Για πες!

      Και του χρόνου να λέμε τέτοια και να γελάμε. Καλά να είμαστε.

      Διαγραφή
    2. "Να ζήσεις Πετράκη και χρόνια πολλά, υψηλός στο πνεύμα κι άλλο να γίνεις μα με μπόλικο αέρα εις τα πανιά!!!!"
      Να τα εκατοστήσεις, αγαπημένε μας κ. μπόμπιρα!!!
      Δεν ρωτάμε τα πόσα έκλεισες, γιατί μην προσβληθείς για τα ορθογραφικά που κάνεις ακόμα... χεχεχε!!!!

      Παρεπιπτόντως, εχθές είχε γενέθλια κι ένας αγαπημένος οικογενειακός φίλος... συνεννοημένοι ήσαστε;;;

      Διαγραφή
    3. Διόρθωση:
      για να μην προσβληθείς

      Διαγραφή
    4. Από τα οθρρογραφηκα που κάνο πως με κόβης; Έκλησα τα εφτά;

      (Συνεννοημένοι ήταν οι πατεράδες μας)

      Διαγραφή
  11. Βρε πως μεγάλωσες εσύ μέσα σ' ένα χρόνο! Ψήλωσες, αντρείεψες, σε λίγο θα ζητάς και μακρύ παντελόνι (πες του μπαμπά σου να το βάλει κι αυτό στον προϋπολογισμό που μου γυρνάς κοτζαμάν γαϊδούρι με την τρίχα κάγκελο με κοντά παντελονάκια!)...και διορθώθηκες και στην ορρθρογραφία! Πέρσι μας είχες βγάλει και τα δυο μάτια, φέτος μόνο το ένα! Κάτι είναι κι αυτό!
    Και του χρόνου! Να μας ζήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μακρύ παντελόνι είναι το όνειρό μου.
      Αλλά με τέτοιο τσιγκούνη πατέρα δεν το βλέπω.
      Έχω αρχίσει και σκέφτομαι να κόψω τα πόδια μου. Θα δω.

      Φαίτος η αλίθια ήνε ότι βελτιόθικα στην ορρθρρογραφία. Του χρόνου που θα γράφο γκρίκλις να δο τι θα πήτε!

      ΥΓ: Να σας ζήσω βρε!
      Αντιάμο.

      Διαγραφή