Σελίδες

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Μια συνάντηση


Ήταν σίγουρη πως κάπου τον είχε ξαναδεί. Δεν μπορούσε να θυμηθεί από πού, μα δεν έκανε λάθος. Είχε εκείνο το ακαθόριστο συναίσθημα όταν συναντάς κάποιον τυχαία και κάτι μέσα σου σε βεβαιώνει πως δεν είναι η πρώτη φορά.

Είχε καθίσει στην καρέκλα του καφενείου πριν λίγα μόλις λεπτά. Ένα μικρό γραφικό καφενεδάκι από εκείνα που σπάνια συναντάς σήμερα, σαν βγαλμένο από τις παλιές καρτ-ποστάλ, να σου δείχνει την παλιά Αθήνα που ποτέ δεν γνώρισες.

Θυμήθηκε πως το είχε μάθει από μια φίλη της (θα πηγαίνει και ένας χρόνος τώρα) όταν της είχε δώσει εκεί ραντεβού. Δεν ήταν δύσκολο να το βρει. Η γειτονιά τόσο διαφορετική από τις άλλες, όλα τόσο μοναδικά γύρω, που ήταν αδύνατο να μη το εντοπίσει μέσα σ' αυτό το γραφικό δρομάκι.
Τα σκοινιά της μπουγάδας ένωναν τα αντικριστά σπίτια. Στο ένα μπαλκόνι οι γαρδένιες με τους λαδοτενεκέδες για γλάστρες. Το σιδηρουργείο από κάτω είχε στην είσοδο δυο μπλε πλαστικά βαρέλια με ελάσματα απ’ τον τόρνο. Η μωβ μπουκαμβίλια στο μπαλκόνι διαγώνια γέμιζε με πέταλα το στενοσόκακο. Αμέσως μετά το εργαστήρι που επιδιόρθωνε έγχορδα και δίπλα η ταμπέλα ".Μ….Π..ΕΙΟΝ". Καταλάβαινες τι έγραφε από τα κοφίνια με τις ομπρέλες.
Και στο βάθος του δρόμου, λίγο πριν τη στροφή, το καφενεδάκι του Μιχάλη με την κληματαριά.

Μέσα όλα παραδοσιακά και παράξενα. Το πάτωμα-σκακιέρα, στις γωνίες τα μεγάλα τραπέζια με τους καναπέδες, οι τοίχοι γεμάτοι φωτογραφίες ηθοποιών του "παλαιού καλού ελληνικού κινηματογράφου", μια προθήκη γεμάτη με βάζα όλων των χρωμάτων. Και στο εργαστήριο, πίσω, η Μαρία να φτιάχνει τα γλυκά και τις μαρμελάδες της για πελάτες και περαστικούς που το 'ξεραν.

Αυτές τις σκέψεις μαζί την απορία "από πού τον ξέρω;" διέκοψε ο Μιχάλης όταν σήκωσε με το ένα χέρι το τασάκι από το μαρμάρινο τραπέζι και με το άλλο έριξε το βρεγμένο βετέξ και άρχισε να το καθαρίζει.
"Κρατάς για λίγο τον κατάλογο να το σκουπίσω κι εκεί;"
"Ε; … Τι είπες;"
"Σήκωσε για λίγο τον κατάλογο. Δυο χέρια έχω."
.........
"Βάσια, κάτι σκέφτεσαι, είσαι αλλού."
"Όχι. Όχι! Να, έχω ένα ραντεβού αργότερα με μια φίλη. Θα με πάει να με συστήσει στο αφεντικό της. Ψάχνω για δουλειά."
"Στέλιος."
"Τι είπες;"
"Αυτός που κοιτάς. Τον λένε Στέλιο. Καλό παιδί … άνεργος … πτυχιούχος κι αυτός. Πουλάει τα φιστίκια για να ζήσει. Ο πατέρας του με καρκίνο στο τελικό στάδιο. Δεν φτάνουν ούτε για τα φάρμακα. Έχει τελειώσει ΤΕΙ Λογιστικής, δεν έβρισκε τίποτα άλλο να κάνει, έπρεπε να φροντίσει και τον πατέρα του. Απ’ αυτόν πήρε και τη ‘δουλειά’. Τι θα πάρεις; Να σου φέρω ένα σιροπιαστό;"
"Εεεε… όχι, έναν γλυκύ βραστό … ξέρεις."
"Βρε πάρε ένα του ταψιού σου λέω. Να σου φέρω ένα κανταΐφι;"
"Καλά, φέρε."

Ήθελε να τον αποφύγει και να τον διώξει ευγενικά. Τα μάτια της τώρα είχαν καρφωθεί στα δύο πλεχτά καλάθια του Στέλιου. Πριν της το πει ο Μιχάλης δεν τα είχε προσέξει. Κοιτούσε μονάχα αυτόν, πολύ επίμονα, χωρίς να μπορεί και η ίδια να εξηγήσει το γιατί. Εκείνος δεν μπορούσε να την δει μέσα από το παράθυρο που θάμπωνε και αυτό την έκανε να τον περιεργάζεται ακόμα πιο πολύ.

Ο Στέλιος είχε βγάλει τον καπνό και τον τύλιγε στο χαρτί. Μια ιεροτελεστία που απολάμβανε και η ίδια παλιότερα που έκανε "στριφτό", όταν ήταν φοιτήτρια. Χτύπησε ελαφριά τις τσέπες του μπουφάν του, μάλλον για αναπτήρα. Δεν βρήκε. Σηκώθηκε και έψαχνε στις τσέπες του τζιν. Ούτε. 
"Θες ν’ ανάψεις;"
Γύρισε και την είδε να του δίνει τον πορτοκαλί αναπτήρα της.
"Ναι, ευχαριστώ", της είπες ανάβοντας. Τράβηξε μια γερή τζούρα και έβγαλε τον καπνό.
"Ευχαριστώ και πάλι" και έκανε να της τον δώσει.
"Κράτησέ τον, θα σου χρειαστεί, έχω κι άλλον."
"Καλά. Ευχαριστώ. Τα λέμε", είπε σηκώνοντας τα δυο καλάθια του.
"Θα κάτσεις έξω;"
"Ε; Τι πράγμα;"
"Λέω, θα καθίσεις έξω; Πού να σου φέρω τον καφέ και το κανταΐφι;"
"Όχι! Μέσα. Εεεε … θα καθίσω μέσα. Έβαλε και ψύχρα…"

Δεν ήταν σαν κι αυτούς που είχε γνωρίσει. Χωρίς σκουλαρίκια, χωρίς …τσαχπινιές, χωρίς ψευτοαντριλίκια. Αγωνιστής και άντρας.
Θα ξαναπήγαινε. Ναι, ήταν σίγουρη, θα ξαναπήγαινε. Είναι ο δρόμος του. Ο Μιχάλης τον γνώριζε καλά. Είχαν κουβεντιάσει. Είχε ξανακαθίσει σε αυτές τις καρέκλες.
Θα ξαναπήγαινε.
Ένιωσε πάλι αυτό το ακαθόριστο συναίσθημα. Κάτι μέσα της τής έλεγε πως αυτή τη φορά δεν έκανε λάθος.
Έξω είχε αρχίσει να ψιχαλίζει...


57 σχόλια:

  1. Ακυβέρνητε, με εντυπωσιάζεις!
    Φαντάζομαι ότι το κείμενο είναι δικό σου, αφού δε γράφεις κάποια πηγή ή δημιουργό!
    Σαν σκηνή από ταινία...
    "Χωρίς σκουλαρίκια, χωρίς …τσαχπινιές, χωρίς ψευτοαντριλίκια. Αγωνιστής και άντρας."
    Κρατώ αυτό από το κείμενο, που θεωρώ πως είναι η ουσία του. Αναφέρεσαι σε ένα είδος προς εξαφάνιση πριν από λίγο καιρό. Από εδώ και πέρα αισιοδοξώ πως θα είναι το είδος που θα κάνει την εμφάνισή του πανηγυρικά, διότι η πορεία είναι μονόδρομος...
    Μόνο αυτοί οι άντρες θα είναι σε θέση να επιβιώσουν παίρνοντας τη ζωή στα χέρια τους με όποιο κόστος, δείχνοντας θέληση, υπομονή και αντοχή στις δύσκολες συνθήκες, όπως κάποτε!!!
    Όλα τα άλλα είναι ψευτο...οτιδήποτε, μόνο ψευτο...!!! Αυτό το πρώτο συνθετικό ήταν πολύ συνηθισμένο εδώ και αρκετά χρόνια και αφορούσε στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αντρικού και γυναικείου, δυστυχώς!!!
    Πολύ ρομαντικό το κείμενό σου σήμερα και βαθιά συναισθηματικό!!!
    Ακυβέρνητο όν, έγραψες πάλι, αν και με άλλο τρόπο...
    Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Έγραψε" και η εικόνα !!!
    Ένα καφενείο που πολύ θα ήθελα να είχα σ' ένα χωριουδάκι!!!
    Αλλά, άσε, να μη σερβίρουμε κι όλοι καφέ ο ένας στον άλλο!! Έχει παραγίνει το κακό!!!
    Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν είναι δικό μου; Φαντάζεσαι δηλαδή πως είναι αντιγραφή από κάπου; Όσες φορές Γλαύκη μου στο παρελθόν έχω αντιγράψει κείμενα (με απώτερο σκοπό να τα σχολιάσω), ήσαν πάντοτε πολιτικού περιεχομένου και πάντοτε έβαζα αναφορά της πηγής.
      Πάγια αρχή μου ήταν και είναι: δεν κλέβουμε τη δημιουργία κανενός!
      Αλλιώς δεν είσαι μπλόγκερ, είσαι ξεφτίλας.

      Δεν μπορώ να το κάνω αυτό με τις φωτογραφίες που βρίσκω στο διαδίκτυο, γιατί δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την αρχική τους πηγή.

      Τα ψευτο… και τα δήθεν έχουν γίνει πλέον η καθημερινότητά μας. Τρομάζεις να βρεις κάτι αυθεντικό και αναλλοίωτο. Επιστήμονα, καλλιτέχνη, άνθρωπο…
      Σχεδόν όλοι προσπαθούν να μιμηθούν, τρέχοντας ασθμαίνοντας πίσω από τη μόδα. Την όποια μόδα. Είτε είναι σκουλαρίκι, είτε τατουάζ, είτε χτένισμα, είτε λεξιλόγιο…

      Η ουσία του κειμένου δεν ήταν ο ερωτισμός που τελικά αποπνέει. Η ουσία παρουσιάστηκε αρχικά στην περιγραφή του μικρού δρόμου (στην ύλη) που αναδίδουν αυθεντικότητα και συνεχίστηκε με την εικόνα των δύο ανθρώπων της ιστορίας. Αυτός ξεχώριζε απ’ όσους αυτή είχε συναντήσει, αυτή είχε τη ματιά να ξεχωρίσει το γνήσιο.
      Από την ίδια πάστα είναι φτιαγμένοι.

      Κλείνω προσυπογράφοντας την ευχή σου: "Από εδώ και πέρα αισιοδοξώ πως θα είναι το είδος που θα κάνει την εμφάνισή του πανηγυρικά, διότι η πορεία είναι μονόδρομος…"
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
    2. Πέτρο, δε στάθηκα στον ερωτισμό, που σαφώς αποπνέει, το κείμενο, αλλά στην αυθεντικότητα που έχει παραγκωνιστεί από την κάλπικη φιγούρα των πολλών τελευταίων χρόνων!!!
      Πράγματι ο χώρος και τα πρόσωπα που περιγράφεις αποπνέουν κάτι πολύ αυθεντικό, όπως και οι σχέσεις που αναπτύσσονται.

      Πολύ καλά έκανες και δεν έδωσες τέλος, αφού είναι σαφώς σπουδαιότερο να ενεργοποιείται ο νους... Μη γινόμαστε αμερικανάκια!!

      Παρακάτω προτείνεις να ξεκινάει κάποιος μια ιστορία και άλλοι να την συνεχίζουν με τη σειρά τους. Την είχα σκεφτεί κι εγώ αυτή την ιδέα, καθώς είναι κάτι που κάνουμε στο σχολείο.
      Είναι εξαιρετική ιδέα και πολύ ενδιαφέρουσα!!! Ας γίνουμε δημιουργικοί και μη σπαταλάμε την ενέργειά μας συνεχώς αναμασώντας τις πίκρες που μας ποτίζουν!!!!
      Περιμένουμε την πρότασή σου, λοιπόν!! Θα έχεις πολλούς που θα προσφερθούν να συμμετέχουν.
      Καλό σου βράδυ!
      Γλαύκη

      Διαγραφή
    3. Ο υποφαινόμενος είναι πολύ δημοκρατικός (σκάστε εκεί κάτω!).
      Συνεχίστε την ιστορία όπως νομίζει ο καθένας. Θα χαρώ να λάβω mail και να τα δημοσιεύσω. Μη το κάνουμε μόνο σαν διαγωνισμό με βαθμολογήσεις και βραβεία. Είναι κάτι που δεν μου πάει να το αναλάβω, παρότι έχω συμμετάσχει αρκετές φορές σε άλλα μπλογκς.
      Το κείμενο κάπου έπρεπε να σταματήσει για να μην κουράσει. Τα μακροσκελή κείμενα χάνουν το ενδιαφέρον και την ουσία. Ας αφήσουμε λοιπόν να πλανάται κάτι όμορφο στην ατμόσφαιρα. Εκτός, επαναλαμβάνω, αν θέλει κάποιος/α να πάρει τη σκυτάλη. Μετά χαράς θα γίνουν ξεχωριστή ανάρτηση.
      Και κάτι τελευταίο: έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μου γράφουν …'παππάδες'! Για ξεκινήστε να σας δω…


      Διαγραφή
    4. Μου βάζεις ιδέες! Κι εγώ μπορεί να το γεμίσω ερωτισμό...με την άδεια σου!
      Ακόμα καλύτερα που δεν θα έχει βαθμολογίες!
      Να ξεμπερδέψω δυο μέρες ακόμα με τα χειροτεχνικά μου μόνο και θα το δουλέψω ...η συγγραφεύς!

      Την καλησπέρα μου! :))

      Διαγραφή
    5. Ωχ! Άρχισαν τα βάσανα (που τραγούδαγε μια ψυχή)!
      Θες κυρία μου στα σοβαρά να το ξεκινήσεις; Κοίτα να δεις που άρχισε από πλάκα και που θα καταλήξει (μακάρι).

      Διαγραφή
    6. Μα τρελαίνομαι για προκλήσεις!
      Φαντάζει βουνό! Να διατηρήσω το ύφος σου...να σεβαστώ το αρχικό κείμενο!
      Αλλά να έχει τη σφραγίδα μου!
      Ναι θα το προσπαθήσω! :))

      Διαγραφή
    7. Πέτρο, δεν εννοούσα να συνεχίσουμε αυτό το κείμενο!!!
      Θεωρώ ίσα ίσα ότι πρέπει να μείνει ως έχει!!!
      Μιλάω για άλλη ιστορία, όπως λένε και τα κορίτσια παρακάτω. Το γαϊτανάκι!!!
      Για να δούμε ποιος θα κάνει την αρχή...
      Γλαύκη

      Διαγραφή
    8. Τι θα έλεγες να την κάνεις εσύ;
      Αφού το 'χεις!

      Διαγραφή
    9. Σ' ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνεις!!!
      Δε θα έλεγα όχι, αν προλάβαινα!! (Είμαι και ψώνιο, τρομάρα μου!)
      Αυτές τις ημέρες το τρέξιμο είναι πολύ μεγάλο, οπότε δεν μπορώ να είμαι χαλαρή, για να έχω έμπνευση!!
      Αν ξεκινήσει κάποιος που έχει λίγο περισσότερο χρόνο, θα μου ήταν ίσως πιο εύκολο να το πάω λίγο παραπέρα με τη συμβολή μου.
      Άντε, να γράψω και σε σένα και θα τριτώσει το κακό... Χαχαχα!!!
      Θα πάρω το βραβείο της άστεγης καταληψίας της γειτονιάς με κεφαλαία γράμματα!!!
      Ντροπή μου πια!!!!
      Γλαύκη

      Υ.Γ.
      Είμαι και φλύαρη, πανάθεμά με...

      Διαγραφή
    10. Μεγάλη μου τιμή να φιλοξενήσω μια εκπαιδευτικό (και πιστεύω φίλη) που έχει πολλά να μας πει.
      Ήδη έχουν δηλώσει ενδιαφέρον η Αριστέα και η BUTTERFLY.
      Δεν το περίμενα να εξελιχθεί έτσι, αλλά έχω αρχίσει και το απολαμβάνω.
      Καλησπέρα.

      Διαγραφή
  3. Eγινε ταινία στα μάτια μου Πέτρο!
    Πάρα πολύ όμορφο!
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Έλενα.
      Στο δικό σου μπλογκ προχθές διέκρινα κάποιο αντίστοιχο κείμενο. Λόγω τρεχάλας δεν μπήκα ακόμη να σχολιάσω. Ελπίζω αύριο με τον πρωινό καφέ.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  4. Δεν σου το'χα για συγγραφέας και με τόσο γερή πένα!!
    Υπέροχη γραφή!
    Ελπίζω να'χει και συνέχεια γιατί έκλεισες απότομα την ιστορία?

    Καλό βράδυ
    με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία δεν είναι love story. Το νόημα ήταν να περιγραφεί μια πόλη που αργοσβήνει και οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις που προσπαθούν να κρατηθούν για να μη πάνε μαζί στον πάτο.
      Ο καθένας/καθεμιά μπορεί να δώσει τη συνέχεια που ο ίδιος θα ήθελε. Ο σκοπός μου δεν ήταν ούτε το happy end ούτε η τραγική κατάληξη.
      Βάζουμε το μυαλό να σκέφτεται για να μην κολλάει.
      Θα χαρώ να δώσεις εσύ τη συνέχεια. Θα χαρώ να ξεκινούσε ένα γαϊτανάκι με ιστορίες-συνέχεια και από άλλους φίλους. Να δεις πόσες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν! Αυτός είναι και ο σκοπός. Να ταξιδέψει ο νους!
      Τους τελευταίους μήνες σταμάτησα να ασχολούμαι με την πολιτική και τα καθίκια της. Ψάχνω να βρω άλλους δρόμους για να ξεκολλήσω από τις λάσπες. Χαίρομαι όταν διαπιστώνω πως καταφέρνω έστω και για λίγες στιγμές να βγαίνουμε μαζί από τη μιζέρια και τα τετριμμένα.
      Φαντάζεσαι να έγραφα (πάλι) για την Κομισιόν, τους γερμανούς και τον άδωνι;
      Καλό βράδυ καλή μου.

      Διαγραφή
  5. Πωπω πόσο περιγραφικός! Μπήκα μέσα!
    Να πάρω σβάρνα τα καφενεία; Τα παραδοσιακά; Μπας και πετύχω κανέναν Στέλιο....

    Υπέροχος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι Στέλιοι υπάρχουν ακόμα. Ειδικά στα χωριά μας υπάρχουν πολλοί αυθεντικοί άνθρωποι, γυναίκες και άντρες. Το θέμα είναι ποιος ενδιαφέρεται να τους εντοπίσει και να ανοίξει μαζί τους διάλογο ή να τους ερωτευτεί, διακινδυνεύοντας να γίνει γραφικός μαζί τους.
      Ο καφές δεν σου μύρισε;

      Διαγραφή
    2. Γίνεται να μη μου μυρίσει ο καφές; Ελληνικός ! Λιώνω!
      Δεν πίνω και κάτι άλλο!

      Δεν θα με πείραζε να γίνω (και) γραφική!

      Διαγραφή
    3. Την ίδια τρέλα (της γραφικότητας) κουβαλάμε.
      Επειδή συνηθίζω να θέλω μια σκάφη καφέ και ο ελληνικός δεν φτουράει, πίνω τον χειρότερο: νεσκαφέ!
      Καλά μη βαράς. Μέχρι εδώ ακούστηκαν οι φωνές σου!

      Διαγραφή
    4. Ευτυχώς που αυτο-λογοκρίνεσαι!

      Διαγραφή
    5. Το γνώθει σαυτόν είναι το προσόν της παρούσης επιχειρήσεως. Γνωρίζω τα μείον μου (δεν έχω κανένα) και δεν έχω ανάγκη από κολακείες. Μου τις λέω μόνος μου.

      Να σου πω ρε Ζήκο, δεν κάθεσαι σε μια μεριά; Πάνω-κάτω πάνω-κάτω, σε χρεώνω δραμαμίνες.

      Διαγραφή
  6. Τι ομορφη ιστορια! Πολυ χαρηκα που σε ειδα και σε κατι διαφορετικο! Μπραβο! Και η ιδεα με το γαϊτανακι πολυ ωραια επισης! Καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χάρηκα πολύ που γνώρισα αυτή την εκδοχή σου. Κρίμα που αναλωνόσουν τόσο καιρό με τις "λάσπες". Θα χαρώ πολύ να συνεχίσεις την ιστορία με τον ... αναπτήρα. Ίσως γίνει αφορμή για μια νέα συνάντηση...
    Μαγευτική η περιγραφή του καφενείου Πέτρο!
    Ωραία έκπληξη μας επιφύλαξες! Τα συγχαρητήρια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις, αυτό το κακό έχουν οι λάσπες: κολλάς.
      Είναι πολλά που έχουν μαζευτεί τον τελευταίο καιρό και κάτι με τρώει να τους ξαναρχίσω στα καντήλια. Μάλλον θα το κάνω, απλά θα είναι πιο αραιές οι περιπτώσεις που θα ασχολούμαι με δαύτους.
      Για το καφενείο είχα πολλά πολλά ακόμη. Αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως το πράγμα ξέφευγε από την ουσία. Και επειδή είμαι γνωστός παρλαπίπας είπα να το σταματήσω κάπου για να δούμε και τους ανθρώπους.
      Δοκιμές κάνω, λες και έχω ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν; Απλά με μαγεύει η περιγραφή παλαιών καταστάσεων και συμπεριφορών.
      Είναι που έχω και κάτι γλυκές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια.
      Αν θες, παρουσιάζω το πώς θα ήθελα να είναι ο τόπος μου και οι άνθρωποί του.
      Ουτοπικό, ε;

      Διαγραφή
  8. Δεν με ξάφνιασες...ήξερα από όσα διάβαζα πως έχεις γερή πένα...
    Νομίζω πως διάβασα μόλις την αρχή ενός υπέροχου μυθιστορήματος!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν εννοείς το πληκτρολόγιο, ναι, είναι γερό. Μια φορά έπεσε κάτω και δεν έπαθε τίποτα. :)))
      Τώρα εσύ μου προτείνεις να το γράψω σε συνέχειες, με εκείνο το ‘συνεχίζεται’ κάθε φορά από κάτω;
      Όοοοοοχι κυρία μου, τα υπόλοιπα με τον εκδότη μου….
      (πάει, την ψώνισε!)

      Διαγραφή
  9. Πολύ το ευχαριστήθηκα και μου έβγαλε μια ατμόσφαιρα φιλική, γνώριμη, ζεστή...
    σκέτος πίνακας ζωγραφικής, απ' αυτούς που μιλάνε χωρίς λόγια.
    Μπράβο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Είναι σημαντικό να τα ακούω από ανθρώπους που εκτιμώ.

      Διαγραφή
  10. Αν έχεις καταλάβει, δεν έχω ίντερνετ καρδιά μου (είναι ασύρματο) κι όλα είναι προβληματικά. Το πρωί όμως πριν φύγω, διάβασα την ιστορία σου και την σκεφτόμουν στο δρόμο. Ως γραφή με συνεπήρε, καθώς το' χεις ΚΑΙ το αφηγηματικό (αν κι εγώ σε γουστάρω πολύ στο μπινελίκι!! χαχα!)....σκεφτόμουν όμως ότι αυτή η "υπόσχεση" που διαφαίνεται στο τέλος, πολύ φοβάμαι πως, στην "πρακτική" της εφαρμογή δεν έχει και πολλές ελπίδες... Δεν μας ξέρεις (;) καλά εμάς τις γυναίκες... Στην αρχή μας συνεπαίρνει αυτό "το κάτι", το διαφορετικό, το "έξω από το κατε-στημένο" και στη συνέχεια αρχίζουμε τις γκρίνιες (ναι, αλλά δεν έχει ετούτο, ναι αλλά του λείπει το άλλο) κλπ... Σε φιλώ γλυκά και πάω στα επόμενα, στα σημερινά σου! χχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαφανισμένη μου εσύ!
      Ο ΟΤΕΣ (πως λέμε ο ΙΚΑΣ) προσπαθεί να σου κόψει τους δίαυλους επικοινωνίας. Πρόκειται για σενάριο του Σαμαρά για να ησυχάσει από τους …χώστες. Ηρέμησε λοιπόν, άρχισε να γράφεις για πεταλούδες και λουλουδάκια, για ελέφαντες με ξανθιές και χιονισμένα αγιοβασιλιάτικα χωριά να δεις πως θα επανέλθει αυτός ο τζαναμπέτης ο ιντερνέτης.
      Στο προκείμενο: δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αποτελείς την εξαίρεση. Οι φιλενάδες σου παραπάνω θέλουν να συνεχίσουν την ιστορία προς το καλύτερο κι εσύ ήδη ετοιμάζεσαι να ρίξεις χυλόπιτα.
      Σε προκαλώ λοιπόν να γράψεις τη δική σου εκδοχή ως συνέχεια, να δω που θα το πας.
      Με το άλλο έκανες τίποτα;

      ΥΓ: Δεν σχολίασες καθόλου τη φωτογραφία μου. Είπα να αποκαλυφθώ και το πέρασες στο ντούκου!

      Διαγραφή
    2. Με το άλλο δεν έκανα τίποτα. Με έχεις καλομάθει και τα περιμένω (σχεδόν) όλα από σένα, όσο για τη φωτογραφία, το ξέχασες μωρέ; Εγώ σε έχω ξαναδεί σε μια άλλη που ήσουν στο βουνό και έκανες σκι. Κούκλος είσαι το χρυσούλι μου!

      Διαγραφή
    3. Έκανα σκι;
      Ήθελα να ‘ξερα που κοίταγες!
      Ο πίσω ήμουν με τη γκόμενα αγκαζέ. Σιγά μην ανέβηκα στο βουνό για να δω χιόνια!
      (πάλι εγώ θα τραβήξω το κουπί;)

      Διαγραφή
  11. Ήμουν σίγουρη, ότι Αυτό το Μυαλό, με ό,τι κι αν καταπιανόταν, θα το έκανε Τέχνη. Βρέθηκα μέσα στο καφενείο. Σε διπλανό τραπέζι. Μοιράστηκα μυρωδιές και ήχους. Και μου άρεσε πολύ. Δεν ήθελα να τελειώσει!
    Συνέχισε να δημιουργείς, φίλε Πέτρο. (Χαίρομαι πολύ, που μπορώ να σε
    αποκαλώ Φίλο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πόσο θα ήθελα να υπήρχε κάπου κοντά αυτό το καφενείο. Γιατί μακριά σε κάποιο χωριό σίγουρα θα υπάρχει.

      Δεν υπήρξα ποτέ καφενόβιος αλλά σε αυτό θα γινόμουν θαμώνας. Και ξέρεις τι πιστεύω; Εκεί μέσα πρέπει να συχνάζουν της προκοπής άνθρωποι.

      Σε ευχαριστώ για τις φιλοφρονήσεις. Με τιμάει να με θεωρείς φίλο σου.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
    2. Δεν κάνω ποτέ φιλοφρονήσεις.
      Λέω την γνώμη μου ατόφια, όπως σχηματίζεται στο μυαλό μου. Απλά, αν νομίζω πως θα στενοχωρήσει κάποιον, την κρατάω για τον εαυτό μου. Ενώ αν μου βγαίνει κάτι καλό, ε, τότε δεν φοβάμαι να το πω. Φιλιά προχριστουγεννιάτικα. Θα τα ξαναπούμε.

      Διαγραφή
    3. Το πρόβλημα με εμένα είναι πως λέω φωναχτά αυτό που σκέφτομαι (Παρθένος γαρ) σχεδόν αδιαφορώντας αν αυτό πληγώσει. Δεν μπορώ να ρετουσάρω τη σκέψη μου. Είναι χοντροκοπιά και λάθος, το ξέρω πολύ καλά και το έχω πληρώσει αλλά δεν βάζω μυαλό. Θεώρησε λοιπόν πως αυτά που λέω τα πιστεύω και δεν τα λέω για να γίνω αγαπητός.
      Ξέρεις, προτιμώ να έχω κι εγώ την ίδια αντιμετώπιση. Προτιμώ να ακούω τις αλήθειες κι ας πονάνε παρά τα αποπροσανατολιστικά ψεύδη. Πιστεύω πως θα έπρεπε ο καθένας να θέλει να ακούει την αλήθεια από το γιατρό, τον πολιτικό, τον φίλο, τον σύντροφό του, παρά ανοησίες που δεν τις πιστεύει κανείς τους.
      Καλές Γιορτές και από εμένα.

      Διαγραφή
  12. Διαβάζω τα σχόλια και καμαρώνω!
    Έχουμε δημιουργήσει μια υπέροχη παρέα και σας ευχαριστώ πολύ όλους σας που είστε αυτοί που είστε και για όλο αυτό το αλισβερίσι μεταξύ μας, για κάθε συγκίνηση αλλά και κάθε γέλιο που μου έχετε δώσει!
    Από καρδιάς σας ευχαριστώ!
    Δεν θα σας άλλαζα με τίποτα άλλο στον κόσμο!

    Ήδη έχω ακούσει τις φωνές κάποιων έχω δει εικόνες τους...εύχομαι κι από κοντά !
    και με τους υπόλοιπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ λοιπόν δηλώνω ευθαρσώς και με βάση των συνεπειών του νόμου πως ευχαρίστως θα σε άλλαζα με δύο ίδιες.
      Μία μόνο δεν φτάνει! Έχει ξεχαρβαλωθεί να τρέχει νύχτα μέρα να μας προλάβει όλους. Με αυτούς τους ρυθμούς θα κλατάρει. Και μου λες τι θα γίνουμε μετά εμείς;

      Διαγραφή
  13. Γεια σου, Πέτρο!!!!.... Πολύ καλό κείμενο!... Καθώς διαπιστώνω έχεις και λογοτεχνικό ταλέντο! Συγχαρητήρια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλησπέρα Πέτρο και καλό μήνα.
    Πριν διαβάσω την ιστορία της Αριστέας , ήρθα να ξεκινήσω από εδώ και αλήθεια μου αρέσει που φεύγω με την αίσθηση μια άλλης εποχής.
    Καλό σου απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό απόγευμα και καλό 3ήμερο.
      Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία.
      Καλό μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
  15. Πέτρο γεια σου και καλώς σε βρίσκω. Θέλω μέρες να έρθω να σου δώσω συγχαρητήρια για την υπέροχη ιστορία σου. Αν μου έλεγαν να στοιχηματίσω, θα πόνταρα πως είναι γραμμένη απο γυναικεία πένα. Ναι, αυτό ειναι κομπλιμάν:)
    Διαβάζω όμως πως έχει γραφτεί από ένα τρυφερό σύζυγο, με χιούμορ και ευαισθησίες.
    Θα παρακολουθώ τη συνέχεια με αγωνία!! Ήδη δίαβασα της Αριστέας και ενθουσιάστηκα.
    Να είσαι καλά και πάντα έτσι δημιουργικός και εμπνευσμένος από τη λατρεμένη σου σύζυγο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Δήμητρα.
      Απαντώ με καθυστέρηση γιατί λόγω μιας ίωσης που με ταλαιπωρεί έχω παρατήσει λίγο το μπλογκ.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ομολογώ ειλικρινά πως δεν περίμενα να έχει τόση ανταπόκριση.
      Να είσαι καλά. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις.

      Διαγραφή
  16. Γεια σου Πέτρο και Καλώς σε βρίσκω!
    Θα γίνω και εγώ μέλος αυτής της όμορφης ιστορίας που ξεκίνησες. Ελπίζω να έχω την κατάλληλη έμπνευση :-)
    Να είσαι καλά και Καλή Σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και σε σένα Κατερίνα.
      Χαίρομαι που αυτή η μικρή ιστορία είχε τέτοια απήχηση στην ιντερνετική παρέα. Περιμένω να διαβάσω και τη δική σου συνέχεια.
      Καλή Σαρακοστή και καλή μας Ανάσταση (γενικώς).

      Διαγραφή
  17. Καλώς σε βρίσκω.Τι όμορφα η ιστορία σου!!!Τελικά βρήκε πολλούς που θέλουν να δώσουν τη δική τους συνέχεια....Με σεβασμό στους χαρακτήρες σου θα προσπαθήσω κι εγώ...και βέβαια σε γνωρίσω από την @iris.Πάντα ομορφιές με ψυχή, να μας δίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε.
      Εύχομαι καλή συνέχεια και στη δική σου προσπάθεια.
      Θα χαρώ να την διαβάσω.
      Καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
  18. νασαι καλα Πετρο μου που μας αφησες να αρμενίσουμε και να ορθοπλωρίσουμε με την ιστορια σου χιλια φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σας ευχαριστώ όλες και συμπαθάτε με αν σας κούρασα.
      Πάντως είχε την πλάκα του...

      Διαγραφή
  19. τωρα που τειλείωσε η ιστορία σας ήθελα να τις διαβασω όλες μαζί .. και η δική σου σαν αρχή μου κεντρισε το εδιαφερον.... καλός σε βρήκα Πέτρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή