Σελίδες

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Μια Δημοκρατία που ψάχνει τον Εκατοστό Πίθηκο




Πολύ καλό πράγμα τελικά η δημοκρατία, κύρια επειδή μπορείς να την μεταφράζεις όπως θες. Μη φοβηθείς να το κάνεις, αφού δεν είσαι ο μόνος.

Ο τάδε νομίζει ότι στη δημοκρατία έχει το δικαίωμα με πολλή και σκληρή δουλειά να σηκώσει κάποτε κεφάλι και να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο, ο δείνα ως δημοκρατία αντιλαμβάνεται το νομικό οπλοστάσιο που δημιούργησαν οι εχθροί της για να ελίσσονται, να κλέβουν τους καρπούς της δουλειάς του άλλου και να τον ξαναγυρίζουν στην αιώνια φτώχεια.

Εσύ νομίζεις ότι δημοκρατία σημαίνει να έχει και το δικό σου παιδί πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο και όχι να σπουδάζουν αποκλειστικά τα παιδιά των πλουσίων - καταδικάζοντας τους φτωχούς σε αιώνιους εργάτες, ο άλλος καταλαβαίνει ότι στη δημοκρατία μπορεί να κάνει κατάληψη για οποιοδήποτε λόγο και για όσο χρόνο θέλει, χωρίς να φοβάται μη φάει φάπες.

Κάποιος θεωρεί ότι στη δημοκρατία υπάρχει ισότητα/ισονομία, κάποιος άλλος άρρωστος (οι περισσότεροι είναι) εννοεί ως δημοκρατία το πολίτευμα που σταματάει πριν τον αγγίξει. Όταν για παράδειγμα θεωρεί αυτονόητη τη φορολογία και μάλιστα όσων έχουν τα περισσότερα, αλλά αν αποκτήσει και αυτός πολλά περιουσιακά στοιχεία προσλαμβάνει τους "καλύτερους" νομικούς και λογιστάδες που θα τον βοηθήσουν να εξαπατά τους μηχανισμούς ελέγχου, να ξεγλιστρά και να φοροκλέβει.

Είναι ο ίδιος που θα ήθελε να υπάρχει αστυνομία για να βρει και να συλλάβει τους διαρρήκτες που του άδειασαν το σπίτι, να υπάρχουν αστυνομικοί στους δρόμους για να μπορούν η γυναίκα και η κόρη του να κυκλοφορούν χωρίς να φοβούνται τους ανώμαλους που θα τις στριμώξουν στα σοκάκια, δεν θέλει όμως κάμερες στο γήπεδο που πάει για να τα σπάσει, επειδή αυτό συνιστά …αστυνομοκρατία!

Είναι ακριβώς αυτός που στους δρόμους δεν δέχεται περιορισμούς επειδή είναι… αριστερός (στο θολωμένο του μυαλό η Αριστερά είναι συνώνυμη του μπάχαλου), στη δουλειά του κόβεται για τον σοσιαλισμό (όπως αυτός τον καταλαβαίνει) και πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του είναι σκέτος φασίστας! Θα γίνει το δικό του και η δημοκρατία ας πάει περίπατο!

Μάλλον απίθανο λοιπόν να βγάλουμε άκρη, όταν και στα βασικά διαφωνούμε. Όταν στην ερώτηση πόσο κάνει ένα και ένα ο καθένας δίνει διαφορετικό νούμερο.

Ποιος φταίει; Έλα ντε!

Μπορεί η Παιδεία που ποτέ δεν πήραμε. Ίσως το κακό μας ριζικό; Ίσως ο Θεός που μας μισεί; Κάποιος λέει ότι τα 400 χρόνια σκλαβιάς φταίνε που γίναμε κατεργάρηδες! Ο δίπλα λέει ότι δεν θα γίνει μαλάκας σαν τον πατέρα του που ήταν πάντα στην απόξω. Ξύπνησε και θα μάθει και στο παιδί του να πατάει κεφάλια.
Σίγουρα πάντως φταίνε οι άλλοι.
Γιατί αν οι άλλοι ήσαν καλύτεροι, τότε… θα ήταν και αυτός!


Μάλλον τα έχουμε μπερδέψει. Και δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει αυτός ο λαός και αυτή η χώρα, όχι μπροστά … ούτε πίσω. Αν υποθέσουμε ότι μπαίνουμε σε μηχανή του χρόνου και διαλέγουμε αιώνα, πιστεύουμε στ’ αλήθεια ότι θα βρίσκαμε έστω και έναν που θα μας άντεχε;
Ούτε στο Μεσαίωνα δεν θα μας ήθελαν.
Ακόμα και ο Νώε θα μας άφηνε να θαλασσοδέρνουμε μέχρι να πνιγούμε. Όταν δεν αποφασίζουμε να κάνουμε κοινές λογικές παραδοχές για το τι φταίει και πως διορθώνεται, προβλέπω να μείνουμε μονίμως κολλημένοι στο βάλτο. Ακόμα και μια δρασκελιά να μας χωρίζει από την ακτή, εμείς δεν εννοούμε - δεν θέλουμε να την κάνουμε.

Ίσως κάποιοι έχουν διαβάσει για τα Ακασικά Αρχεία και τον "Εκατοστό Πίθηκο". Η ιστορία λέει ότι τη δεκαετία του ‘50 σε μια κοινωνία πιθήκων που ζούσαν στο Ιαπωνικό νησί Koshima, έγινε μια πολύ σημαντική παρατήρηση. Επιστήμονες πετούσαν στην άμμο ωμές γλυκοπατάτες και οι πίθηκοι τις μάζευαν και τις έτρωγαν (με την άμμο μαζί). Κάποια μέρα ένα μικρό πιθηκάκι (τυχαία ίσως) έπλυνε μια γλυκοπατάτα σε κοντινό ρέμα. Η γεύση της γλυκοπατάτας με την καθαρή φλούδα σαφώς του άρεσε περισσότερο και αυτό το δίδαξε και στη μητέρα του. Σταδιακά η μητέρα του το δίδαξε και σε άλλες μητέρες και αυτές στα παιδιά τους.
Μέσα σε 6 χρόνια (1952-1958) η νέα μέθοδος σταδιακά υιοθετήθηκε και από άλλους ενήλικες, όχι από όλους (κάποιοι συνέχιζαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες). Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η νέα μέθοδος με κάποιον ανεξήγητο τρόπο υιοθετήθηκε και από άλλες κοινωνίες πιθήκων που ζούσαν σε άλλα νησιά, χιλιόμετρα μακριά από το δικό τους. Χωρίς να περάσει τη θάλασσα κανένας πίθηκος για να διδάξει τους άλλους, η μέθοδος του πλυσίματος "πέρασε" τη θάλασσα.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα του "100ου πιθήκου" (ο αριθμός είναι σχηματικός): μπορεί να υπάρχουν 99 άτομα μιας κοινωνίας που έχουν υιοθετήσει μια ενέργεια και αυτή να μην έχει επηρεάσει ολόκληρη την κοινωνία, να παραμένει απλά στον νου των 99 αυτών ατόμων. Αρκεί όμως έστω και ένα άτομο για να "συμπληρωθεί" ο απαιτούμενος αριθμός ώστε αυτή η νέα ενέργεια να αρχίσει να επηρεάζει πλέον τους πάντες.
Αλλά και πάλι οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πως η νέα μέθοδος "πέρασε" τη θάλασσα και η γνώση έγινε κτήμα και άλλων κοινωνιών. Μετά από αλλεπάλληλα πειράματα, μελέτες και έρευνες, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το κρίσιμο στοιχείο είναι ο αριθμός των πιθήκων που έχουν υιοθετήσει πρώτοι τη νέα συνήθεια. Όταν συμπληρωθεί ο αριθμός των πρωτοπόρων, τότε με έναν "μαγικό" τρόπο "ξεκλειδώνεται" η πόρτα και για όλους τους υπόλοιπους.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι απαιτείται ένα ελάχιστο όριο ατόμων που "θα ανοίξει το δρόμο": η τετραγωνική ρίζα του 1% του πληθυσμού.

Δεν ξέρω αν 331 άτομα στην Ελλάδα αρκούν για να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να αποκτήσουμε όλοι κοινή συνείδηση για το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μας συμφέρει,
δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα μιμούμαστε τους γύρω μας και θα συνεχίσουμε να τρώμε γλυκοπατάτες με χώμα, ενώ ξέρουμε ότι ορισμένοι άρχισαν ήδη να τις πλένουν,
δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει το να συνεχίσουμε να κινούμαστε σε προσωπικούς παράλληλους μονόδρομους,
δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα αντέξουμε πυροβολώντας ο ένας τον άλλον, αντί να στρέψουμε τις κάνες μπροστά μας, στον ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ,
αυτό που ξέρω είναι πως είναι ηλίθιο να περιμένουμε από τους άλλους να γίνουν αυτό που εμείς πεισματικά αρνούμαστε. Να περιμένουμε να σταματήσουν οι περισσότεροι να είναι μισάνθρωποι για να μην είμαστε κι εμείς, να περιμένουμε να αποκτήσουν συνείδηση για να τους ακολουθήσουμε, να περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι την κοινωνία για να ενταχτούμε, χωρίς να έχουμε "διακινδυνεύσει" να μπούμε στη θέση του μπροστάρη, άρα και του "στόχου".
Γιατί ανέκαθεν οι πρωτοπόροι βίωναν τη μοναξιά του στόχου που σημαδεύεται...

Σημ: Οι πληροφορίες για τον 100ο πίθηκο είναι από εδώ.

32 σχόλια:

  1. Στο μυαλό μου είσαι σήμερα; Άντε βγες από εκεί... ακούς;
    Ζουζουνίζεις σαν μέλισσα!
    Είχα στον νου μου θεωρίες που έχουν γίνει πράξη και συνεχίζουν ακάθεκτα εκείνοι που τις υλοποιούν με στρεβλό τρόπο να το πράττουν μέχρι σήμερα χωρίς ανάσα!

    Η λύση είναι να μην περιμένεις κανέναν, αλλά με την στάση και τον λόγο σου να προχωράς μπροστά μένοντας σταθερός στις αξίες σου κι αν συμφωνήσουν κάποιοι μαζί σου έχεις κερδίσει κι εσύ και η κοινωνία! Δεν μπορείς να μην ρισκάρεις να γίνεις στόχος εμμένοντας σ' αυτό που θεωρείς δίκαιο. Ομελέτα χωρίς σπάσιμο αυγών δε γίνεται. Τα υπόλοιπα είναι θεωρίες που δεν αλλάζουν ποτέ τίποτε. Σίγουρα στο πλαί σου ή σε κάποια ακτίνα γύρω σου υπάρχουν συνοδοιπόροι και με αυτούς θα πορευθείς, ώστε να μην σε τρώει η μοναξιά. Ειδικά σήμερα με όλα τα μέσα εύκολης επικοινωνίας εξ αποστάσεως, πολλά θα ακούγονται ως δικαιολογίες αδράνειας.
    Γράφε, γράφε κι άλλα!
    Πόρωση, με όσα ακούω συνεχώς να συμβαίνουν καθημερινά και χωρίς ανάσα!!!
    Ένα τρελοκομείο και μισό!!! Ο πόλεμος που λέγαμε εντός κι εκτός και επί τ' αυτά συμβαίνει λυσσαλέα στο πετσί μας!!!!
    Είμαι λίγο παρμένη, αλλοπαρμένη σήμερα με την τρέλα γύρω να οργιάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός που θα αποφασίσει να μπει μπροστά έχει την περιθωριοποίηση στην κωλότσεπη. Η κοινωνία δεν δέχεται την αλλαγή. Θα αντιδρά ακόμη και αν είναι οφθαλμοφανές ότι η αλλαγή φέρνει την βελτίωση.
      Για παράδειγμα: πάνε πολλά χρόνια από τότε που έχει ποινικοποιηθεί το φακελάκι. Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν πτόησε ούτε τους γιατρούς να το ζητάνε, ούτε και τους ασθενείς να το δίνουν. Ενώ οι ασθενείς γνωρίζουν ότι υπάρχει πια το νομικό πλαίσιο και μπορούν να βρουν την "άκρη", αυτοί να μην πληρώσουν και ο γιατρός να τιμωρηθεί, εντούτοις φοβούνται (!!!) να απευθυνθούν στις Αρχές. Έχουν τόσο πολύ πιστέψει σε αυτού του είδους τα "δωράκια" που μόλις μαθευτεί ότι θα χρειαστούν χειρουργείο, χωρίς δεύτερη σκέψη σπεύδουν να βρουν λεφτά και φάκελο.
      Φοβούνται να είναι αυτοί οι πρωτοπόροι, αυτοί που θα σπάσουν το σπυρί. Σου λέει "αυτός παίρνει λεφτά τόσα χρόνια, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;"

      ΥΓ: Την ερχόμενη εβδομάδα (κατά πάσα πιθανότητα) χειρουργείται ο πατέρας μου. Για πρώτη φορά στα 27 χρόνια υπηρεσίας μου υπάρχει έστω και μικρό ενδεχόμενο να μου ζητήσουν λεφτά (όχι βέβαια ο γιατρός που είναι εξαίρετος). Θα με δείτε στις Ειδήσεις.

      Διαγραφή
    2. Εύχομαι να πάνε όλα καλά με τον πατέρα σου!
      Δεν νομίζω ότι θα το κάνουν.

      Διαγραφή
  2. Δεν έχω να προσθέσω κάτι αλλά αφήνω το σχόλιο για να σου πω ότι συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και να σε ευχαριστήσω για την ιστορία του εκατοστού πίθικου που τη βρήκα ενδιαφέρουσα και πολλή επίκαιρη.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέτρο δεν την ήξερα την ιστορία με τον 100ο πίθηκο και μου άρεσε πολύ αυτή η παραβολή. Όντως είναι κάτι που το παρατηρώ κι εγώ στη μικρή κοινωνία που κινούμαι, ότι η ανθρώπινη -αντανακλαστική- μίμηση σε μια συμπεριφορά, παίρνει διαστάσεις πανδημίας. Τόσο απλά, κατευθύνονται και χειραγωγούνται οι μάζες.
    Ελπίζω κι εγώ σε μια στροφή της ιστορίας, έτσι ώστε οι μικροί υγιείς πυρήνες που υπάρχουν και ζυμώνονται ήδη, να γίνουν κοινή συνείδηση για όλους. Όχι μόνο πολιτική, αλλά οικολογική κυρίως.
    Θερμές ευχές Πέτρο, να είστε όλοι σας καλά και να έχετε υγεία και γαλήνη στην οικογένεια. Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία θέλει πολύ χρόνο να στρίψει το καράβι. Θεωρώ αυτονόητη αντίδραση επιβίωσης μιας κοινωνίας την προσαρμογή στο νέο. Τα είδη που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες εξαφανίστηκαν από τον πλανήτη. Όσα κατάφεραν να ακολουθήσουν την εξέλιξη ζουν ακόμη και σήμερα, προσαρμοσμένα στις σύγχρονες απαιτήσεις.
      Κάπως έτσι πάλι θα γίνει. Αφού φτάσαμε στον πάτο του πηγαδιού ή θα ανέβουμε ή θα εξαφανιστούμε γιατί οι προμήθειες τελειώνουν. Αντί να νομίζουμε πως θα σωθούμε ο καθένας μόνος του, πηδώντας μπας και πιάσουμε την κορυφή και βγούμε από το πηγάδι, ας γίνουμε μια αλυσίδα. Ας το καταλάβουμε επιτέλους πως είναι για το συμφέρον μας να μονοιάσουμε για να σωθούμε όλοι.

      Διαγραφή
  4. Δε θα μπορουσες να περιγραψεις καλυτερα την πραγματικοτητα της σημερινης κοινωνιας, τουλαχιστον της Ελληνικης αν οχι της παγκοσμιας!
    Ομως τελικα, η αλλαγη αρχιζει και οφειλει να αρχιζει απο μεσα μας! Αν αλλαξει ο καθενας για τον εαυτο του, σιγα σιγα ολοι θα αλλαζουν! Ειναι χαζο να περιμενεις να αλλαξει ο αλλος για να αλλαξεις εσυ! Ειναι σαν να διψας κι αντι για νερο να πινεις τσιπουρο! Τωρα για το τι φταιει... τι να πω... σιγουρα το συστημα αξιων μας ειναι αν μη τι αλλο στρεβλο. Οταν "εισαι ο,τι εχεις" η "εισαι ο,τι τρως" η "εισαι ο,τι δηλωνεις", τοτε ποιο το νοημα της καλυτερευσης του εαυτου, των στοχων, των ονειρων; Γιατι να μην "εισαι τα πιστευω και οι αξιες σου"; Γιατι να μην "εισαι οι πραξεις σου και τα αισθηματα σου"; Αυτος ο κοσμος που ΔΕΝ αλλαζει, με τρομαζει, με τρομαζει!
    Ελπιζοντας στην Ανασταση της χαμενης ψυχης- αν ποτε υπηρχε!- θα πω κι εγω Χριστος Ανεστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπου διάβαζα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής (θεόστραβης) νοοτροπίας.
      Περιμένεις στο φανάρι και σε προσπερνάει εσένα και άλλους ένας τύπος, στριμώχνεται δίπλα στον πρώτο και μόλις ανάψει το πράσινο φεύγει με γκάζι. Κύριος! Εσύ χάνεις το φανάρι γιατί τη θέση σου την πήρε ο "κύριος".
      Δεν δίνεις σημασία. Την επόμενη μέρα συμβαίνει το ίδιο. Ξαναχάνεις τη σειρά σου γιατί πάλι τη θέση σου στην έφαγε ο …κύριος. Θυμώνεις αλλά ως εκεί.
      Την επόμενη μέρα πάλι το ίδιο. Οργίζεσαι, λες κάτι από μέσα σου, αλλά συνεχίζεις να περιμένεις υπομονετικά τη δική σου σειρά στο επόμενο φανάρι.
      Όταν αυτό επαναληφθεί 10-20-30 φορές, κάποια στιγμή γίνεσαι κι εσύ "κύριος". Θα προτιμήσεις να σε βρίζουν οι άλλοι παρά να σε περνάνε κάποιοι για ηλίθιο. Παρακάμπτεις λοιπόν τη σειρά των αυτοκινήτων και χώνεσαι μπροστά! Πίσω σου μπορεί να χωθούν και άλλοι και να γίνουν 2 οι ουρές των αυτοκινήτων. Και όποιος προλάβει…!

      Δυστυχώς η βλακεία διαχέεται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ότι το σωστό. Το σωστό θέλει πολλή δουλειά, πολλή υπομονή και πολύ προσωπικό κόστος. Αντέχουμε να το επωμιστούμε; Αλλιώς ας γίνουμε όλοι κανίβαλοι και όποιος προλάβει ας φάει τον άλλον.

      Ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω.

      Διαγραφή
  5. Αγνοούσα το θέμα με τους πιθήκους, αν και αυτό το είδος μας έχει δώσει εξαιρετικά συμπεράσματα (μέσα από άθλια πειράματα).
    Ο επίλογος σου εξαιρετικός!
    Οι πρωτοπόροι βίωσαν μοναξιά! Ναι κι εγώ το πιστεύω! (ως πρωτοπόρος! ☺ Μη ρωτήσεις πού!) αχαχαχα
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα, πες μου, από πού κι εσύ πρωτοπόρος; Πες το και θα μείνει μεταξύ μας.
      Οι υπόλοιποι μη κοιτάτε παρακαλώ.

      Διαγραφή
    2. Μακάρι να θυμόμουν τι είχα χτες στο μυαλό μου έτσι όπως ήταν σαλατοποιημένο! Για να το έγραψα έχω δίκιο! Πάντα έχω δίκιο ☺☺☺

      Διαγραφή
    3. Ω γιές! Κρατήσου από την κουπαστή. Έχει κύμα...
      :)))

      Διαγραφή
  6. Για να το κάνω λίγο μελό, ξέρεις γιατί χαίρομαι; Γιατί από τότε που συναντηθήκαμε διαδικτυακά και έχω την τιμή να σε διαβάζω, γίνομαι καλύτερος άνθρωπος (όταν το θυμάμαι!! Αχαχα!). Όχι, αλήθεια, διδακτική δεν είναι μόνο η ιστορία με τους καημένους τους πιθήκους, διδακτικό είναι ότι κάποιος μας το εντόπισε και μας το 'διδάσκει"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την ιστορία την γνωρίζω κάπου 3 χρόνια τώρα και προέκυψε μέσα από συζήτηση με τον φίλο και κουμπάρο μου. Την ίδια ημέρα την "γκούγκλαρα" και διάβασα περισσότερες λεπτομέρειες. Το λινκ που παρέθεσα ήταν τυχαίο, αν ψάξεις θα το βρεις σε πάρα πολλές μεριές του διαδικτύου.
      Η συζήτησή μας είχε ξεκινήσει από τα Ακασικά Αρχεία. Πραγματικά αξίζει τον κόπο να διαβάσεις και να μάθεις περί τίνος πρόκειται. Ποια είναι αυτή η γνώση που (νομίζουμε ότι) χάθηκε, ποια είναι αυτή η τεράστια αποθήκη γνώσεων που συσσωρεύεται και που μόνο λίγοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν πρόσβαση στα Ακασικά Αρχεία και την ικανότητα να ξεκλειδώνουν την σκέψη.

      Διαγραφή
  7. Στο δικό μας το νησί, μετά από χρόνια πειράματα, ο 10.000.000ός πίθηκος θα σκοτώνεται με τους υπόλοιπους 9.999.999 πιθήκους για το ποιος έχει πιο πολλά δικαιώματα πάνω στον άλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει μια καταπληκτική (κατά τη γνώμη μου) αμερικάνικη ταινία του ’57 με τίτλο "12 Angry Men". Στην Ελλάδα γυρίστηκε και σε θεατρικό μονόπρακτο με τον τίτλο "Οι 12 ένορκοι".
      Οι ένορκοι ενός δικαστηρίου, αφού τελείωσε η ακροαματική διαδικασία, καλούνται από τον δικαστή να αποσυρθούν σε διπλανή αίθουσα και να αποφασίσουν αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ένοχος. Ο δικαστής τούς επισημαίνει ότι η απόφαση που θα βγάλουν πρέπει να είναι ομόφωνη. Αν έστω και ένας έχει αντίθετη γνώμη, τότε η επιτροπή τους θα διαλυθεί, θα διοριστούν 12 νέοι ένορκοι και η δίκη θα γίνει εκ νέου.
      Η υπόθεση μοιάζει παιχνιδάκι, τα στοιχεία είναι ατράνταχτα, όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας ήσαν απολύτως βέβαιοι. Άλλοι άκουσαν τον δολοφόνο να φωνάζει, άλλοι τον είδαν να σκοτώνει.
      Οι πεπεισμένοι ένορκοι συνομιλούν μεταξύ τους, λένε πως το πράγμα είναι φως φανάρι και αποφασίζουν να λύσουν τη συνεδρίαση με συνοπτικές διαδικασίες και να γυρίσουν στις δουλειές τους.
      Από τους 12 ενόρκους οι 11 είναι κατηγορηματικοί: ένοχος!
      Μόνο ένας έχει κάποιες μικρές αμφιβολίες και θέλει να γίνει συζήτηση. Αυτό εκνευρίζει τους υπόλοιπους γιατί το θεωρούν χάσιμο χρόνου. Εντούτοις είναι υποχρεωμένοι να συζητήσουν. Και προσπαθούν να πείσουν τον έναν και μοναδικό πως κάνει λάθος αν νομίζει πως υπάρχει ίχνος αθωότητας του κατηγορουμένου.

      Τι νομίζεις ότι θα γίνει;
      Μαντεύεις;

      Πρόκειται για καταπληκτική στη σύλληψη και εκτέλεση ηθογραφία. Επειδή πραγματικά αξίζει τον κόπο, όποιος επιθυμεί μπορεί να την παρακολουθήσει στο youtube [εδώ].
      Θεωρώ πως ταιριάζει απόλυτα με το θέμα που συζητάμε.

      Ίσως όσοι την δουν να τους έρθει στο μυαλό η ταινία [38 Témoins] στην οποία είχα αναφερθεί πρόσφατα.

      Διαγραφή
    2. Πέτρο, αυτό το έργο παίζεται φέτος στο θέατρο στην Αθήνα, αλλά πολύ μακριά μαμώτη μου.. Αν και τώρα με έβαλες στο τριπάκι να βρω τρόπο να το δω (το είχα απορρίψει λόγω απόστασης)

      Το 38 Temoins το έχουμε κατεβάσει να το δούμε κάποια στιγμή.

      Διαγραφή
    3. Εμείς κοπελιά που είμαστε επαρχιώτες (και κυρίως άφραγκοι) βολεύομαστε με το youtube.
      Αλλά είπαμε, άτιμη κοινωνία που άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια...
      (να φας από τα χέρια μου σαλιγκάρια...!)

      Διαγραφή
    4. Εμείς τση επαρχίας θα αρκεστούμε στο γιουτιούμπι.
      Θα κάτσω να το δω.
      Για να απογοητευτώ τελείως απ' τους ανθρώπους...

      Διαγραφή
  8. Εξαιρετικός επίλογος Πέτρο!!!
    Για τα υπόλοιπα δεν έχω να προσθέσω κάτι, τα λες εσύ μοναδικά.
    Για το πείραμα είχα διαβάσει φευγαλέα, δεν έδωσα τόση σημασία και δεν το συσχέτισα με την εποχή που ζούμε και το φοβερό είδος των ανθρώπων.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Νίκη. Όπως γράφω και πιο πάνω, τη συγκεκριμένη ιστορία με τους πίθηκους και τις απίστευτες παρατηρήσεις που ακολούθησαν, την γνωρίζω εδώ και μερικά χρόνια. Να είναι καλά ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ που διάβασε ή έμαθε με κάποιον τρόπο την ιστορία και την ανέβασε στο διαδίκτυο για να την μάθουν και οι υπόλοιποι.
      Επειδή έχω τη διαστροφή να παρατηρώ τον κόσμο, ξέρεις πόσες φορές χρειάστηκε να ανακαλέσω την ιστορία στη μνήμη μου για να εξηγήσω τη στρεβλή μας πορεία;

      Διαγραφή
  9. Εξαιρετικό το πείραμα (δεν το γνώριζα), είχα διαβάσει όμως παλαιότερα ένα βιβλίο όπου ο συγγραφέας υποστήριζε ότι αρκεί το 8% μίας κοινωνίας για να αντιπαλέψει το κακό.... μου φάνηκε εντελώς ουτοπιστικό, αργότερα διάβασα για το πείραμα του
    Χάρι Χάρλοου,http://skotinoprosopo.blogspot.gr/2013/05/blog-post_17.html πάλι με
    πιθήκους, τα συμπεράσματά του μου φανήκανε εντελώς συμβατά με την πραγματικότητα που ζούμε....«έτσι βρήκαμε τα πράγματα»... Πέτρο με έβαλε σε πολλές σκέψεις η εξαίρετη ανάρτησή σου και η εμπεριστατωμένη προσέγγισή σου στο θέμα που μας πληγώνει και μας τυραννάει ...., ο επίλογός σου κορυφαίος !!!.Χριστός Ανέστη με την ελπίδα ν΄αναστηθεί και κάθε καλό στις ψυχές των ανθρώπων !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα πειράματα του Χάρλοου τα είχα αναδημοσιεύσει πολύ πρόσφατα (από τον "Γελωτοποιό"). Οι αναδημοσιεύσεις είναι κάτι που κάνω πολύ σπάνια, αλλά θεώρησα πως αυτά τα πειράματα μπορούσαν να μας διδάξουν πολλά.
      Να είσαι καλά Κλαυδία. Αισθάνομαι μεγάλη χαρά να προσθέτω όποτε μπορώ ένα μικρό λιθαράκι σε καθετί εξαιρετικό που συμβαίνει γύρω μας και να συμμετέχω με τις ελάχιστες γνώσεις μου στην αλυσίδα των χρήσιμων πληροφοριών και συμπερασμάτων.
      Αληθώς Ανέστη. Παρόλο που κάθε μέρα καρφιά του καρφώνουμε.

      Διαγραφή
  10. Όταν πήγαινα σχολείο Πέτρο είχα ένα δάσκαλο και μας έκανε το εξής πείραμα.
    Μας έβαλε όλους όρθιους σε ζευγάρια τον έναν απέναντι από τον άλλο και μας είπε εναλλάξ να κλείνουμε τα μάτια και να αλλάζουμε κάτι στην εμφάνισή μας και ο άλλος να προσπαθήσει να το βρει.
    Κάποια στιγμή λοιπόν όλοι εξάντλησαν τις αλλαγές που μπορούσαν να κάνουν επάνω τους.
    Κάποιοι όμως δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά πήραν και πράγματα από την τσάντα τους ή από το θρανίο τους και κράτησαν ή έβαλαν κάτι επάνω τους όπως εγώ ένα κοκαλάκι στα μαλλιά μου.
    Αυτοί λοιπόν ήταν οι λίγοι που δεν έμειναν κλεισμένοι στο καβούκι τους και τόλμησαν να πάρουν κάτι που ήταν έξω από αυτούς, για να αλλάξουν την εικόνα τους.
    Τότε δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία γιατί ήμουν μικρή, μετά από χρόνια όμως κατάλαβα την διαφορά που είχαμε οι λίγοι άνθρωποι που πήραμε κάτι "απέξω"
    Δεν γίνεται να είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμη να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν κάτι, αλλά ελπίζω να είναι όσοι χρειάζονται!
    Την καλημέρα μου Πέτρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υποθέτω πως το πείραμα δεν είχε στόχο να ξεχωρίσουν όσοι έχουν καλή μνήμη, αλλά στόχο είχε να κεντρίσει τη δημιουργική σκέψη.
      Φαντάζομαι πως στο τέλος ο δάσκαλος σας δίδαξε την χρησιμότητα του πειράματος και βοήθησε και τους άλλους να καταλάβουν ότι πρέπει να σκέφτονται έξω από στενά όρια.
      Για να το θυμάσαι ακόμη σημαίνει πως πέτυχε το σκοπό του.

      Διαγραφή
    2. Οπως τα λες Πέτρο μας εξήγησε ότι το σημαντικό στην ζωή δεν είναι να θυμόμαστε αλλά να τολμάμε να σκεφτούμε έξω από το κουτί και να δημιουργούμε με την δικιά μας σκέψη.
      Πόσο θα ήθελα να είχε και η Στέλλα έναν τέτοιο δάσκαλο!

      Διαγραφή
  11. Αντί σχολίου :
    Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι, 
    μας πήρανε αμπάριζα οι δήθεν και οι όποιοι.
    Είμαστε πολλοί μα δεν παίζουμε μπάλα, 
    φεύγει μπροστά μας ο καιρός κι εμείς ξοπίσω τρεχάλα.
    Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε μόνοι, 
    μείναμε δίχως όνειρο τώρα που ξημερώνει.
    Είμαστε πολλοί μα ο καθένας μονάχος
    με πάθος κι ενθουσιασμό
    σκοντάφτουμε στο ίδιο λάθος.
    Άντε λοιπόν και πάλι να ξαναβρεθούμε στους ίδιους δρόμους που τους
    περπατούσαμε
    πριν μας προλάβει ο καιρός και ξεχαστούμε
    γιατί αλλιώς δικέ μου
    πάλι την πατήσαμε.

      Στίχοι:  Ευάγγελος Μπαλαφούτης
    Μουσική:  Διονύσης Τσακνής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως τελικά δεν πειράζει που είμαστε σκόρπιοι, αρκεί να γινόμαστε περισσότεροι; Μήπως η επικοινωνία μας, μπορεί να γίνει Δούρειος Ίππος; Μπράβο βρε Πέτρο, που βοηθάς σε αυτό! (πάω να μάθω για τα ακασικα αρχεία)

      Διαγραφή
    2. Μια ένεση αισιοδοξίας έκανα μέσα από αυτό το κείμενο. Για να μη μας πάρει φαλάγγι η κακία, η βλακεία, το λάθος.
      Προσωπικά μου κάνει καλό όταν διαβάζω σε φίλους τις κοινές μας ανησυχίες. Και μόνο η προσπάθεια να σηκώσεις ανάστημα στο λάθος που επικρατεί και που έχει ορίσει η πλειοψηφία, πιστεύω ότι μας βοηθά όλους.
      Είναι διαφορετικό πράγμα να νομίζεις πως είσαι ο μοναδικός ναυαγός στο ερημονήσι και διαφορετικό να βρίσκεις ίχνη που βεβαιώνουν πως υπάρχουν και άλλοι που ψάχνουν κι αυτοί.

      Διαγραφή
  12. Εξαιρετική η ανάρτηση σου και πραγματικά αποτυπώνει την κουλτούρα και την νοοτροπία του λαού μας. Ο καθένας εκλαμβάνει τα πάντα ανάλογα με το αν τον αφορούν η όχι. Και πάντα κοιτάζει το λάθος του άλλου ακόμα και αν τα δικά του λάθη είναι χειρότερα.
    Η ιστορία με τους πιθήκους εξαιρετική επίσης. Μου έδωσες τροφή για σκέψη και αναζήτηση Πέτρο.
    Σ ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε.
      Να είσαι καλά και να περνάς να τα λέμε.

      Διαγραφή